Lise yıllarımdı, hatırlarım.Okul gazetesi için karikatür yapıyordum.Mizah duygumu gösterebilmek için iyi bir yoldu bu.Beğenide topluyordum.İnsanlar gelip çizdiğim şeylere bakarlardı.Kendilerinin yapamadığı birşeyi sizin yapabilmeniz insanlara büyü gibi gelirdi.Popülarite güzeldi anlayacağınız...

Birgün gazetede öğrencilerin şiir adı altında yazdıkları şeylere göz attım.Hepsi aynı tornadan çıkmış gibiydi.Yaratıcı kabiliyetleri kıt olan tiplerdi anlayacağınız.Sinirlendiğimi hatırlıyorum.Akşam aldım kalemi elime bir şiir yazmaya başladım.Bir idam mahkumuydum güya.Dışarıda hayat devam ederken ben son saatlerimi yaşıyordum.Ölmek nasıl birşeydi?Merak ediyordum...

Ertesi gün edebiyat dersinde bir şiir yazdığımı ve okumak istediğimi söyledim.Öğretmen şaşırmıştı.Benden böyle birşey beklemiyordu açıkçası."Oku?" diyebildi sadece.Ve ben ilk defa o gün iyi şiir yazmaktan öte okuyabildiğimide göstermiş oldum.şiir bittiğinde kimseden çıt çıkmıyordu.Öğretmen:_Bunu sen mi yazdın?diyebildi sadece."Evet" dedim.Okul gazetesinde yayınlamak için şiiri beklediğini söyledi.Ben de böyle birşeyin asla olmayacağını söyledim."Neden?" diye sorunca da yazdığım şiirin benim için bir anlamı olmadığını, sadece yazabildiğimi göstermeyi istediğimi söyledim.Şaşırmıştı açıkçası.O günden sonra sınıfta zaman zaman ünlü şairlerin şiirlerini okumaya başladım.Hoca beni sevmiyor ama şiirleri benim sesimle duymak isteyen sınıf arkadaşlarımın ricasınıda kıramıyordu...

Ve yıllar sonra.Burada yazıyorum.Günün çeşitli saatlerinde aklıma gelen mısraları hiçbiryere kaydetmeksizin aklımda tutarak, klavyenin başına geldiğimde yazabilmeyi umarak yazıyorum.Son günlerde, bir zamanlar benden hoşlandığını söyleyip,sonrada beni hiç sevmediğini itiraf eden birine adıyorum şiirlerimi.Hoşlanıyordur belki,belkide hiç sevmiyordur bilemem ama, basılmasını umduğum şiir kitabım için güzel şiirlere vesile oluyor farkında olmaksızın.Bu aralar hayatımda herşey güzel gidiyor.Sırf bunun için bile Allah’a şükredebilirim.Şiir yazmak işin bir kısmı yani.İşler iyiyken şiir yazamam zannediyordum ama, yazabiliyormuşum demek ki?Buradan yazdıklarımı okuyan herkese sonsuz teşekkür ediyorum.Özelliklede M.J.Watson’a.Herkesin işleri umarım güzel gider.İlhamınız bol olsun şiir dostları..