Nasıl yazsam,nasıl anlatsam.İçimde korlaşan okadar çile,o kadar acı vardırki! halâ yaşadığıma şaşıyorum.Yıllardır mısralara dökmek istedim duygularımı.Elimden geldiğince yazmaya çalıştım,başaramadım,yazamadım.Ne zaman yazmaya kalkıştıysam boğazımda birşeyler düğümleniyordu.Hamuşane bir köşeye yığılıp ağlamaya başlıyordum,taki gözlerim hun oluncaya dek...
Bugün yine aynı acılar,aynı duygular içerisindeyim.Yanlızım anılarımla başbaşa,dertlerimle iç içe yapayanlız.Neler çektiğimi,neler hissettiğimi bir anlatabilsem,bir yazabilsem.Evet bir gün gelecek çektiğim ıstırapların,çilelerin,yediğim barbarca darbelerin ve acıların,unutulması mümkün olmayan işkencelerin hesabını soracağım.O zaman yazmak isteyipde yazamadıklarımı,anlatmak isteyipde anlatamadıklarımı,haykırmak isteyipde haykıramadıklarımı gözler önüne serip yıllardır içimde mahkum duygularımı avazım çıktığınca haykıracağım.İçimi yıllardır bir kurt gibi kemirip duran,tatlı rüyalarımı kabuslarla bölen ve yaşama sevincimi elimden alıp hayatımı bir zindana çeviren,beni hergün binkere öldürüp öldürüp dirilten kişileredir benim bu sitemim.Unutulması okadar zor duygular içerisindeyimki düşündükçe insanı kan kusturuyor.Gündüzleri çektiğim çileleri,acıları bir yana bırakalım,gecelerin alacakaranlığında ayrı bir acıyla tutuşup yanıyorum.Bazen de kör kara kuyularda boğulacağımı sanıyorum.Umut,neşe,mutluluk yok benim için.Acılar denizine dönmüşüm.Elem sarmış dörtbir yanımı yaban asması gibi boğuluyorum.
Korkulu kabuslar bölüyor uykularımı uyuyamıyorum.Uyku tutmuyor gözlerimi,hergün binkere ölüp ölüp diriliyorum.



MEHMET ÖZTÜRK

RİZE/KALKANDERE