Bazen dile getiremediğimiz şeyler günün birinde suskunluk ızdırabına neden olur. İşte o zaman anlarız ki, "susmak" patlamaya hazır bir volkan gibidir. Ve kendmize bile zarar veren o patlama belki günün birinde patlasaydı içimizi o kadar çok yakmayacaktı ve bazı şeylere geç kalmayacaktık. İnsanın hepimiz kimimiz suskun, kimimiz yorgun, kimimiz de anlatmaya çalışıp ta, sesini duyuramayanlardanız... Haykırmak isteriz bazen içimizde o taşan seli, koşmak isteriz kimimiz ta yolun sonuna kadar... İşte "suskun" luğun kaybetmeyi göze göze alamadığınız değerleri kaybettirir suskunluk. Ve suskunluk seni boğar anlatsanda, konuşsanda, haykırsanda nafile artık.. eline bi geç kağıdı verir ve zamanında susmasaydın elde edeceğin değerlere geç kağıdı imzalarsın ve kendi ellerinle imzalarsın GEÇ KALMIŞLIĞINI...