Bir gün daha geçti yüreğimle beraber gidişinden… meğer ne çok seninle doldurmuşum ömrümü. Sen olmuşsun hayatımın tüm süreci.

İçtiğim çayın tadı senin sohbetinde saklıymış. Dumanı üstünde sıcak çikolatanın verdiği mutluluk seninle anlamlıymış. Yazın sıcağını ,kışın karlı yollarını ,son baharın dökülen yapraklarını ben seninle seviyormuşum. Meğer sensiz ıssız bir bulutmuşum.

Kuytulara kaldırdım sevinçlerimi. En karanlık yerlerde saklıyorum gülüşlerimi, sensiz övünçlerimi. Elimi son tuttuğun yerde bıraktım sıcaklığımı. Rengimi bıraktım beni son öpüşlerinde. Solgun bir sayfa gibi bomboş ve manasızım şimdi…

Toplayıp tüm sevdalarını yine gelsen bana. Boş ver hercai menekşeyi, acı kokulu zakkumu. Kardelenler açtı yüreğimde sana doğru. Hasret güzleri yaşayan gönlüme bir parça bahar olsun gülüşün. Gelir misin gece mehtaplarında gözlerime eskisi gibi ?

Vuslatında sürgün olduğum esmerim, bu yaralı kalbim esirgenmek ister. Ellerine bıraksam yanacağını ı bile bile , sarar mısın kanayan yaralarını şefkatinle? Bir mezar taşını bir demet çiçek nasıl renklendirirse sen de dertten karaya çalan bu yüreğime renk olur musun yeniden ?

Satırlarca hasret büyüttüm sevdana ve yokluğunda yitip giden sadece sana olan kırgınlığımdı. Sana solan gülüşlerimi seninle canlandırmak tek hayalimdi. Bir umut ışığı mum gibi cansız ve fersiz , beni telaşsız gündüzlere çıkarır. Daha kaç güne çıkarır beni bu ışık bilinmez. Gecikme esmerim yarınlar okadar yakın olmayabilir…..

KARDELEN