Annemin rahatsızlığı hepimizi üzmüş perişan etmişti

Yanlış yapılan ameliyat sonrası bir ameliyat bir ameliyat daha derken

Kendinin bile hatırlamadığı kadar çok bıçak yarasına sahip olmuştu gencecik bedeni

Dolayısıyla sürekli hastanedeydi.

Ve uzun zamandır annemizi görmüyorduk

Ben daha küçüktüm ilkokul 4e gidiyordum.10 yaş nedirki.?

En küçük kardeşim bir yaşında bile değil.Onun büyüğü üç yaşında ve böyle bir sıralama

En büyük abla olarak annelik görevini istemedende olsa üstleniyorum.

Sabah kalkıp sobayı yakıyorum.

Kahvaltıyı hazırlayıp kardeşlerim yerken ben yatakları düzeltip evi toparlıyorum

Bir taraftan annesizlik bir taraftan okul bir taraftan yemek yapmayı bilmeyen ben.

Baştan evcilik gibi gelen bu oyun sonradan beni yormaya başlıyor

İlk yaptığım yemeği hatırlıyorum.Prinç pilavı.!

Annem yaparken izlemiş olmalıyım.

Önce yağı eritiyosun .Ben ne bileyim o zaman arpa şehriye konduğunu bir avuç princi arpa şehriye niyetine kızarıncaya kadar kavurdum

Sonra yıkanmış prinçleri ilave edip tuzunu kattım az su üzerine çıkana kadar koyup altını kıstım .Öylede güzel olmuştu tane tane.

Bir tencere pilav bitmiş kardeşlerim tekrar istemiş ve ben yeniden yapmıştım

Sonraları farklı şeyler denemeye başladım

Aldığım tariflerle ve benim kattığım farklılıklarla bayağı ilerletmiştim yemek yapmayı.

Yinede zordu anne olmak .En çokta annesiz olmak.

Okuldan gelince yemeklerimizi yer.Ödevlerimizi yapar sonrada yatakları açardım .Işıklarıda söndürür.En küçük kardeşlerimi iki yanıma alır kendimce uydurduğum masallarla ,kah güldürürdüm kah korkuturdum sözümü dinlemediklerinde

Çocukluk işte.!

Hafta sonları köye dedemlerin evine giderdik.Babaannem sofralar kurar

Ama bizim boğazımızdan geçmezdi lokmalar

Gülmeyi unutmuştuk

Birbirimize göstermeden ağlardık .Anlardıkta yine de üzülmesin diye hissettirmezdik.
Ağlardık kendi içimizde gözyaşlarımıza tutunarak

Sanki masallardaki kötü kalpli cadı pamuk prensese zarar verecek ve iyilik perisi onu kurtaracaktı.

Biz de böyle olacağını düşünüp hep ,Allaha bildiğimiz sureleri okuyup dua ederdik ki Annemizi bize geri getirsin diye.

Yeni doğmuş buzağı bile annesinin kendine gösterdiği ihtimamın farkında nasılda boynunun altına girip kokluyor ,kokusunu

Yumurtadan yeni çıkmış civcivler nasılda annelerinin kanatları altına saklanıp kendince korunuyorlar

Ya biz bizim annemiz yok ki yanımızda

Bahçelerdeki türlü meyvalardan annem için topluyoruz.

Ona beğenerek aldığımız çantanın içine itinayla koyuyoruz

Gül bahçelerindeki en güzel renk renk tomurcuk gülleri kesip demet yapıp annemize
giderken götürmek için koyuyoruz bir köşeye.

Söz vermişti babam ama bizi hala götürmemişti

Daha sonra şimdi olmaz deyip bizi sürekli oyalıyordu.

Ama nedense o sonralar hiç gelmedi.

Biz ise her defasında solup kuruyan gülleri atıp yerine yeni güller demetliyor ve çantada
çürüyen meyveleri atıp yerine yenilerini koyuyorduk

Babam belki her an gelir bizi annemize götürür umuduyla bekliyorduk

Biz yine bekleşirken komşunun yaşı benden büyük olan kızı gülerek geldi.

--Hayırdır neye gülüyorsun ,diye sordum bana

--Annen öldü .dedi

Neye uğradığımızı şaşırdık.Beynimi bedenimi kısacası kendimi hissetmiyor adeta uyuşmuşcasına afallayarak bakıyordum .

Öylece anlamını bilmediğim bir hisle ve boş boş

Sadece kardeşlerimin çığlığnı ve "anneciğim anneciğim neden neden bizi bırakıp
gittin biz daha küçücüğüz "diye feryat edip kendimizi ordan oraya atıyorduk

Tüm gülleri ona verecektik
İyi olup topladığımız meyvalardan yiyecekti

Komşu kızı birşeyler diyor ama biz duymuyor sadece ağlıyorduk

--Durun ne olur ağlamayın.Ben sadece şaka yapmak istemiştim.Böyle ağlayacağınızı hiç düşünmemiştim .Şaka olduğunu söylemeye fırsat vermeden ağlamaya başladınız

Oysaki biz her zaman ağlıyorduk

Sen nerden bileceksinki annesizliği.

Annemin kokusu diye o gün çıkarıp bıraktığı kıyafetleri

içimize derin derin çekerek kokluyoruz biz

Sıcaklığını hissetmek için yatağına doluştuğumuzu

Kopmuş önlüğün düğmesini kimse görmesin diye ,dikmeye çalışırken elimize batan iğne izlerinin acısını

Çamaşır yıkamaya çalışırken kaynar sulara aldanarak ellerimizi yakışımızı

Annemin bize örerken yarım kalmış örgülerin bile sepetteki yerinde öylece kalışını

Gelsin annem yeterki gelsin bir daha onu hiç ama hiç üzmeyeceğiz diye yeminler edişimizi.

Bizim ağzımız daha süt kokuyor

Sen ne bilirsinki

Bize almış olduğu bayramlıklarımızı giymediğimizi .İki bayram annesiz geçirirken
rengarenk şekerleri yemeyişimizi , aldığımız harçlıkları görmeyişimizi

Sen ne bilirsinki

Senin annen yanında .Onun için sana başkalarının üzüntüleri şaka gibi gelir

Sen ne bilirsinki.

Biz annemizi çok özledik

Hemde hiç kimsenin bilmeyeceği bir aşkla bekledik