1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
640
Okunma
yalnızlık yıllarca ördüğün ve üzerine tam oturan bir kazaktı artık.hiçkimsenin gücü yetmeyecekti çıkarmaya.o da çıkmayacaktı artık üzerinden.ta ki daha uygun bir bedeni bulana dek.boşuna aranacaktı bilmeden.bilmeyecekti ki hayatından her gidenin bir ilmek attığınca senle bütünleşmiş olduğunu.yazın boğucu,kışın ısıtıcı.ve bilmeyecekti ki ilmek ilmek örüldüğü gibi ilmek ilmek sökülebilirdi ancak.sahi şehirlerinde böyle kazakları varmıdır?
geceleri herkes uyurken kaç uzak kasaba giyer bu kazağı?peki parkların yeşil renkli yalnızlık kazağına ne demeli?
Şiirin sahibi
Cevap Yaz