----Deli Ayşee,Deil Ayşeeee!’diye bağırıyorlardı mahallenin çocukları.

Ben mahallenin en yaramaz çocuklarından biri olmama rağmen,hiç dalga geçmezdim deli Ayşe’yle...

Ona acıyordum...Mahallede tek sevdiği çocuk bendim deli Ayşe’nin.Diğer çocuklar onu kızdırırlar,hatta taş atarak kovalarlardı onu...
Ben arkadaşlarıma kızardım,yapmamalarını söylerdim ama beni hiç dinlemezlerdi.

Mahallemizin tek gecekondu evinde oturuyordu Deli Ayşe.Ev diyebilrsek tabi...
Üflesen yıkılacak kadar viran bir yerdi.Fırtınalı havalarda korkardık,tuğlaları kalmamış çatısını alıp uçuruverecek diye rüzgar...

Deli Ayşenin hikayesini dinledikten sonra,ona değil taş atmak,ağlarken gördüğüm zaman gidip onun buruşuk yanaklarını öpmek istiyordum.Arkadaşlarıma da anlatmıştım onun başına gelenleri.Ama onlar hiç değiştirmemişlerdi Deli Ayşe’ye olan tutumlarını.Gördükleri yerde kovalarlardı ellerinde taşlarla sopalarla...

Seneler önce gayet normal bir yaşantısı varmış bizim Ayşe teyzenin.Kendi halinde bir kadıncağızmış.Ta ki o acı olayı yaşayana kadar...

Kadıncağızın biricik çocuğu olan,oğlundan başka hiç kimsesi yokmuş.Onu gözünden sakınırmış.Evlere temizliğe giderken yanında götürürmüş.Hiç kimselere emanet edemezmiş.

Annem Ayşe teyzenin başına gelenleri anlatırken çok ağlamıştı.
----Aman yavrum,O kadıncağızı sakın kızdırma.O çocuğun başına gelen senin başına gelseydi bende kafayı yerdim.Hiç bir zaman insanların özel durumlarıyla dalga geçme,
Unutma ki gün gelir,o beğenmediğin insanlardan bile daha kötü durumlara düşebilirsin.
Allah korusun,böyle gariban insanların akıttığı gözyaşları,bir gün dönüp dolaşıp bela olarak ayaklarına dolaşırda hem bu dünyada hem öteki dünyada çekersin...’demişti.Ve arkasından eklemişt:

----Eğer bir kere bile duyarsam arkadaşlarına uyduğunu,sana hakkımı helal etmem....

Annemin bu sözleri beni çok etkilemişti.Önceden korkmama rağmen,o günden sonra hiç korkmadım Ayşe teyzeden.Annemin gönderdiği yiyecekleri kapısının önüne koyar,yavaşça seslenirdim:
----Ayşe teyzee! yemek getirdm.

Arkadaşlarım hayret ederlerdi benim cesaretime.Onlar çok korkuyorlardı Deli Ayşe’den...
Deli Ayşe onları yakaladığı yerde çok kötü dövüyordu.Ama bana bir fiske bile vurmuyordu.

---Aslnda akıllıyım diye dolaşan bir çok deliden,daha akıllı bir insan’ olduğunu söyleyen annemi şimdi daha iyi anlıyordum...

Kendisine zararı dokunmayana kötülük yapmayan Ayşe teyze mi?yoksa zavallı kadıncağıza eziyet edilmesine göz yuman,arkadaşlarımın aileleri mi daha deliydi acaba...


----Kusura bakma Ayşe Teyze! hakkını helal et.Ben arkadaşlarım adınada özür diliyorum senden.Bizi af et!

Allah akıl fikir versin cümlemize...



asude_vuslat