her yangının sonudur kendi külleri...ve çoğu kez ateş gambazlar kendi kundakçısını... ele verir bakışları bir kadını...aşk için mi yoksa macera yada yalnızlık? bazen sadece öylesinedir dokunduğu her ten...kaçamak göz temasları ile kirletir masumiyet hakkını...bazen ille de sevginin teninde bir kor olur dudakları... dedim ya her yangının sonudur kendi külleri...
ve aşk en çok vamp bir kadına benzer ağzından ihanet ve sadakat fışkıran...

etik değildir aşkın her hali...zaten pekte ihtiyacı yoktur... bir sarhoş masasının beşinci ayağıdır bazen avuntusu ...yokluğu zalim bir kralın hunhar kılıcının üzerine boynunu sürtmektir ,varlığı buruk bir işkencenin ve huzurun mazoşizmi...her şeklin tasviridir kendisi ama özde benzermez hiçbirşeye...yorgun nasırlı ellerin pürüzsüz bir teni sıkıca kavrayıp okşamasıdır sanki ...altında,içinde yada yakınında mantık aranamaz!müthiş bir mazerettir ve buna rağmen hiçbir izahı yoktur sebeplerinin...katalizörü sevişmedir ve perişanlıktır esareti boynu somurulmuş her kalpte...
her katilin soğuktur elleri...ve çoğu kez kurbanı ele verir kendi katilini...yeknesak çelimsiz bedeni ve kendinden önce ölen bakışlarıyla kavrar zamanın o en boş anını... aşk bazen bir intihar bazense öldürülmektir sevgili koynunda... kanı ılık ve suça,günaha böyle sempatik davet eden ... saralı,sıtmalı gibi titreten...dedim ya her katilin soğuktur elleri...ve aşk namludan çıkan o patlama sesine benzer bedeninden çıkan kırmızılıktan gözünü alamadığın ama öldüğü anlarken geride bıraktıklarına yandığın...