Hayat zordur,savaşamazsan kazanamaszın.Zorluklara boyun eğersen,yenilir dibe batarsın ya kendi çabalarınla kurtulur ya da boğulursun...Gün gelir sevinçlere bürünürsün gökkuşağının tüm renkleri içinde parlar...Gün gelir karatoprak rengini alır tüm benliğin.Vurursun dibe batarsın,bulanır çamur gibi hissedersin kendini.Bir ışık bir,el ararsın seni tutup çeksin,yüreğini koparsın istersin yerinden...Bir el uzanır çoğu zaman,ya bir dostun ya sevgilinin elidir senin için...Ama,yalnızsındır herzaman ki gibi aslında... Vakit geçirirsin bazen,gömülürsün şişlere elinde her yudumda içine çektiğin sigaranla...Dostun sigarandır,kadehindir...Boş şişeler durağındır gecenin bitmez karanlıklarında...Kaybolursun...Uyandığında aynıdır herşey,yalnızlık kör kuyularda ki yalnızlık...Sevdiğini sanırsın bazende,ömrünü adarsın...Vazgeçilmezin olur,vazgeçilmez olursun,boştur hepsi BOMBOŞ...Gün gelir geçilir hepsinden yine aynı noktaya geri dönersin...Yinede savaşmaya karar verirsin...Tüm boşluklarda...Peki savaşamazsan,bir bir yok olur etrafındaki maske takmış yüzler...Savaşırsan sensindir kahraman...Kaybedersen,ya kaybedersen YOKSUNDUR...