Hayat bazen türlü oyunlarla kandırmaya çalışıyor bizi. Ne yöne gittiğimizi şaşırıyoruz bazen, sis kaplıyor her bir yanı, el yordamıyla ilerliyoruz düşe kalka. İçimizde nedensiz bir hüzün, olur olmaz kirpiklerimiz ıslanıyor hatta. Çaresizlikten değil,yalnızlıktan değil,yıkılmışlıktan değil.Belirsizlikten sadece bazen.

Bazen gerçekleri göremiyoruz , bazense görmezden geliyoruz.Yılgınlık,bezginlikle ilerliyoruz durmak aklımıza gelmiyor.Durmuyoruz.Geçmişe bakmak, kendi içimize ayna tutup gerçeği tüm çıplaklığıyla görmek gelmiyor aklımıza.Durmuyoruz.Temizlenmek gelmiyor aklımıza sadece kirletiyoruz.Durmuyoruz.Rüya görmek gelmiyor aklımıza, gerçeklerin arasında eziliyoruz.Durmuyoruz.İncitmemek,kırmamak gelmiyor aklımıza yakıp yıkıyoruz.Durmuyoruz.Sadece sevmek için sevmek gelmiyor aklımıza sevilmeyi bekliyoruz.Durmuyoruz. Ağzını kocaman açmış benliğimiz devasa bir yaratık gibi ne var ne yoksa yiyip bitiriyor,iştahla ertafına hiç aldırmadan.Durmuyoruz. Anlamsızca ilerliyoruz,nereye gittiğini bilmeden,kaybolmuşcasına.İlerlemek için ilerliyoruz,başkaları yürüdüğü için yürüyoruz sorgulamadan.Durmuyoruz.Durup düşünmüyoruz, durmak için bu kadar neden varken bir türlü durmuyoruz.Durmanın bile hakkını vermiyoruz.