Ben gördüm ateşler içinde yanan şeytanı sen başka tende yandın ben senden kalan küllerle alevlenmeye çalıştım.

Sen başka eli tutarken ben senin ellerini aradım gittiğinden beri ellerim hep soğuk…

Hazırlıksız yakalandım sensizliğe gidişin yıktı benliğimi artık bekliyorum dalından koparılmış çiçek gibi solmayı…

Her su dökeni dost arkadaş belleyerek bekliyorum.

Ne yapmalı ki olanları silip vardır bunda da bir hayır mı demeli?

Yada karaları bağlayıp gidişine ağıtlar mı yakmalı?

Nasıl silinir yaşananlar nasıl diner yürek sancısı hangi silgi silebilmeye kıyar seni beni bizi yaşadıklarımızı…hangi ilaç sancımı geçirebilecek gücü bulabilir kendinde?

Kim senin yerini doldurabilir ben kendime yetemezken ….

Neler yaşadım ama bu başka türlü…zaman da ilaç olmuyor…kabullenmek zor geliyor; gidişini ve dönmeme ihtimalini…hani küçücük de olsa bir umut bıraksaydın bana belki de bölesine yürek yakan bir sızım olmayacaktı uykusuzluk çekmeyecektim kim bilir beklide seni düşünmeyecektim her nefes de her gülümsemem de adın düşmeyecekti aklıma…ben gördüm ateşler içinde yanan şeytanı sen ben biz yandık kül olduk hangi yağmur temizler ardımızda bıraktıklarımızı?ve sen sölesene hangi kara çarsaf örter bundan sonra ayıplarını ,hatalarını…