çocukluğumda yaşamış olduğum bir anıyı yazmak geldi içimden rahmetli yengem kızkardeşim hülya babamın teyzesinin torunu fatma köyden bayağı bir uzak yerde dağımız vardı oraya odun toplamağa gitmiştik öyle bir yerdeydikki tam tepede güneşin battığı zaman orası gündüz gibi oluyordu biz farkında değildikhava çoktan kararmış gece yarısı olmuştu nerdeyse yengemde düşünemedi hadi çocuklar geç oldu eve gidelim demedi bizde erken diye güle oynıya odunları topladık her birimize yükler yaptık yüklerimizi aldık yola çıktık tam tepeyi indikki aman allahım buda ne göz gözü görmüyor sanki kör olmuştuk okadar karanlık olmuştuki biz birimizi bile nerdeyse göremiyorduk zar zor yük arkamızda evin yolunu tuttuk bayağı bir yol gittikki birde ne görelim köy ayağa kalkmış nerde erkek varsa lüküsler fenerler şamdanlarlan bir sürü insan bizlere sesleniyolar ozamana kadar kormamıştım sesleri duyunca çok kormuştum neyse tanıdıklarımız akrabalarımız la karşılaşınca rahatladık nerdesiniz bir köy sizi merak ettik zeliha teyze ortalığı yıkıyor kimse durduramıyo onu dediler zeliha teyze babamın teyzesi fatmanın baba annesi çocuklarımızı teroristler dağda kestiler diye yerinde duramıyormuş ozamanlarda dağlarda eşkiya var diye söylenti varmış zeliha teyze ondan çok kormuş galiba karşıki köydede rahmetli süt halam vardı kadın cağız sabahı zor yapmış ozamanlarda telefon yoktu köylerde acaba ne oldu mahallemde birimi öldü diye kadıncağız uyku yapmamış sabah ezanla birlikte mahallemize geldi olanları duyunca çok güldü bunun içinmi zeliha teyze ortalığı yıktı demişti ha zeliha teyze güneşlemek için avluya yatak koymuşlardı bağırmakta yatağa vurmaktan yatağı yırtmıştı pamukları dağıtmıştı gitti bizim kuzucuklar teroristler öldürdü diye böyle bir anı yaşamıştık halen aklıma geldiğinde o günkü korkularımı hissediyorum allah hiç kimseyi hiçbir şeyle korkutmasın zeliha teyze yengem ve süt halam yok artık allahın rahmeti üstlerinde olsun mekanları cennet olsun saygılar