Git!..

Artık adını anmasın dilim, yüzünü görmesin gözüm…

Bundan böyle ne selam gönder turnalarla ne de haberin gelsin gurbet elden. Hayat denizim dolmuyor senin sevdanın sularıyla. Şüphelerin de bitsin sorgulamaların da…

Sevgilerini de al senin olsun, zifir saçlarını da... Senden kalan son fotoğrafını da gözyaşlarım sildi süpürdü. Ne kavgam kaldı sana dair ne de gözlerimde halesi kalmış bir resmin… Hülyalarımda artık sen yoksun, gülen yüzün yok.

Sen gönlümde melektin, şimdi ise…

Yoksun!..

Unut beni!..

Yalan dünyanda yalanlarına kanacak birilerini bulursun elbet. Gözlerinin sahte sihrine kapılıp kor olacak, isteklerine boyun eğecek, yüreğinin çilehanelerinde acı çekecek birilerini elbet bulursun.

Artık benim dünyamda sen ve senin gibi melek yüzlü şeytanlar olmayacak.
Ben unuttum çoktan, sen de unut beni…

Boş ver!..

Terk et yüreğimi!..

O yürek ki sonuna kadar açmıştı sana kapılarını ama artık kapılar sürgülü… Sonsuza dek kapadı kapılarını sevdana yüreğim. Seninle birlikte tüm sevgilerini de yitirdi hayata dair.

Gidiyorum!..

Bu tenhalaşan yeryüzü cehenneminde sensiz de yaşamaya alışırım. Senden kalan bütün acıları söküp attım tarlalarımdan. Pembe umutlar bağladım gönlümün adak ağacına. Yaratan’a sığınıp niyazda bulundum iç huzuru için.

Yüreğime sürdüğün kara büyüler bitti, bitti sana sunulan kutsal aşkım…

Artık sabahlara dek sevda nöbetleri geçirmeyeceğim. İsli bir lambanın başında oturuşlarım, yolunu gözlemelerim bitecek.

Sana bırakıyorum zehir zemberek korkulu rüyaları, bitmeyen geceleri sana bırakıyorum. Sıradan, basit, ucuz sevdalarla gönlün olsun. Yalancı dünyan senin olsun!..

Güle güle, kavurucu günlerimin dağ esintisi getiren yaban çileği!..
Güle güle, dünyama huzur getiren kadife soluklu güvercinim!..

Güle güle!..