Merhaba dostlar!

Merhaba yeni gün!

Merhaba yaz !

“Merhaba” sözcüğünü ne sık kullanırız, en sevdiğimiz biri ile tesadüf edince hele…

Dudaklardan çıkan hoş bir seda ve hoş bir sevgi karşılaması gibi…

Merhaba…Merhaba…Merhaba…

Ne güzel ve ne ılık bir sözcük!

Neydi ki bu zarif sözcüğün anlamı?

Bir selamlaşma ifadesi midir?

Türkçe bir sözcük müdür?

Arapça veya Farsça bir sözcük mü yoksa?


Fark/eder mi?

Duyguların aksanı, lisanı var mıdır?

Bu sıcacık ve yüzde tebessüm çiçekleri açtıran sözcük dilimize, günümüze nereden gelmiştir?

Türkçe’mizde gerçekten hangi anlamda kullanıyoruz?

Peki, bu sözcüğün bir yan anlamı var mıdır?
Mecaz anlam olarak neyi ifade eder?
Argo anlam mı içeriyor yoksa?
Bir terim anlam olarak mı tanımlanabilir?
Bu gönlü hoş, yüreği hoş, yüzü hoş kılan sözcük yoksa bir yansıma mı?

Her neyse ne, bir çuval dolusu da olsa manası ne çıkar ki!

Asıl ruhuma estirdiği duygular çok manidar bu sorulan sorular karşısında.

Ve bu hoş sözcükle hissettiklerimiz asıl olan değil mi?

Gözlerini yaşama yeni açan bir bebek masumluğu gibi…

Göğün rengini almış berrak akan akarsuyun sesi gibi…

Tatlı esen yaz meltemi gibi…

Aşıkın ve maşukun gülüşü gibi…

Anlatmak istediğimiz, anlatamadığımız ve bir tebessümün ardındaki o sevinçli nida sonrası;

“bak ben geldim, yüreğimle geldim, iyi/kötü, hüzünlü/sevinçli, her ne yaşanmışsa ardımda kaldı, bak sanki yeniden doğdum” der gibi…

Hissettiğimiz ve güven duygularımızın coşkusunu sağlayan anlamı asıl olan…

Sanki sonsuzluk gibi…

Vs…Vs…Vs…

Hoş bir söylemi var dilimizde. Hani ebruli düşler kurduğumuz yaz akşamlarında olduğu gibi…

“Benden sana bir kötülük gelmez”

Ve yaşama sanki bugün başlar gibi…

Yeniden;

MERHABA HAYAT!



Emine PİŞİREN/Edremit-Akçay

21.07.2010

Saat: 10:09