Karanlık bir gecenin aydınlığıydın gelişin uzun yamaçlardan belli olurdu kandil misaliydin her sokak başında. Karanlık yüzleri aydınlatan sen seni bekleyen bendim
Gün geldi yamaçların aktı eridi oysaki hiç erimezdi hep beyazdı üşütürdü bedenimi. Merakımda baktım da yerinde yoktu koparmışlardı yamacın kalbini söküp almışlardı yoktu kardelenimiz artık yokluğunda faydalana karacalılar onu yok etmişlerdi
sen nerde kaldın bilmiyorum ama sokak lambalarlıda yanmıyor artı karanlıkta kaldı şehir hiç bu kadar gecikmezdin seni bekliyoruz aydınlığını parlaklığını saflığını gel iniyorlar yamaçtan kurt adamlar birebirler şehri kuşattılar esir alıyorlar güçsüzleri nerdesin ışık zadem kandilim şehir yok olmak üzere son kalan ben görebiliyorum aydınlığını hızla yaklaşıyorsun buradayım
Işıksız dünyamın kandili selam sana