Nereden başlayacağını bildiğiniz cevaplarınız varmı sizin
sorusuzluklar karşısında!

Uzanmanın ne demek olduğunu bilirmisiniz
kısacık boyunuzla kocaman bir minareye, ki
günde beş vakit çağırılımazsınız, bile bile..

Ve vurulmak; ne bir kurşunla
ne de bir bomba
tesirsizliğinde;
düşünün
günde kaçkez dövdü beni gözleri..

Her saniyede bir can verdim..
Bu yıkık kale’mi bir sezişin yaktığı nükleer etkisiyle. Ki

hiç bakmadı bile
gözlerime!..
Yani bakış’mışlığımız yok birkez bile..

Ben kaç savaşa girdim ve
galip çıkamadım biliyomusunuz !
ama yenilgilerim tutsaklığına
neden oluyordu diye hep bir takım(çift) gözlerinin,

hiç hamle yapmak gelmedi aklıma.
Mesela;
hiç satır at(la)madım
başı O sonu O
düz yazılarımda..

yazı dedimse, kara yazı.

Ve ben
tüm şıkların
üzerimde kurduğu yükten kendimi esir’geyerek,
Gözlerinin karasından, ömrümü dünyanın en şık mabedine salıverdim..

Ellerine..

elim O’nda..

ölmek istiyorum..
tut’ama ne olur..sunuz!