Ankara’dan akşam 10.30 arabasıyla yola çıktık torunumla..Kardeşim Gülbin yolculamaya AŞTİ’ye geldi..Küçük kardeşim Şencan’ı aradı haberi olsun diye..(en küçük Kızkardeşimdir
ve Trabzon’da oturuyor)...Ben Annemin ve Babamın mezarlıklarını ziyaret edeceğim diye çok seviniyordum...Mutluluk’tan uçuyordum Şirin Gerzemi ve evimi göreceğim için.
Sabah 6 da Gerze’ye vardık...Kokusunu ciğerlerime çekiyordum..içimden Merhaba Anneciğim, Merhaba Babacığım Bakın ben geldim, torunumuda getirdim size diye sesleniyordum. Birden etrafımızı Köpekler sardı..Torunum korkmasın diye doğruca Taksiye bindik..eve doğru yola çıktık...
Eve geldiğimde şaşkındım..Bahçede babadan kalma vitrin ve kanepeler, benim evimde badana olmuş inşaat halindeydi hertaraf...Kardeşim Turgay’ın senin için böldürdüm evi, çatıyı yaptırayım gelir oturursun dediği ev, şimdi ne haldeydi...Hayalkırıklığına uğradım..oturma odamı misafir odası yapmıştı, diğer odayıda yatak odası...banyo badana olmuş fakat berbat bir haldeydi...Torunumla üzerimizi değiştirdik yatak odasında...ve moralim bozulsada Torunumu gezdirmek ve Gerze’yi tanıtmak hemde kahvaltı yaptırmak üzere İskele Aile Çaybahçesine götürdüm...Ne istiyorsa aldım bende sade nescafe söyledim...kahvaltı yaparken kah salıncaklara gidiyor, kah yanıma geliyor kah çaybahçesi çalışanlarıyla sohbet ediyordu torunum Rüya...
Canım benim nasılda mutluydu..torunum Rüya’yı (5 yaşında)oradan oraya uçuşan kelebekler gibi görünce bende mutlu oluyordum. Bazen gelip boynuma sarılıyor, Ananecim teşekkür ederim beni getirdiğin için..sen hayatımı güzelleştiren kahraman kadınımsın demesi o kadar ruhumu okşuyor ve beni neşelendiriyorduki...