Kaçmak istersiniz bazen,her şeyi bırakıp,tüm bavulları,eşyaları...Ve tüm yükleri atmak istersiniz üstünüzden.Dinlenmek istersiniz bir ağacın gölgesinde,kuş cıvıltıları,rüzgarla birbirine vuran dalların salınışı ve sessizliğin sesiyle yorulmak.
Sevmek istersiniz;gerçekten sevmek.Görseniz de görmeseniz de içinizde o burukluğu taşımak.Sonra vuslatın hazzını yaşamak doyasıya ve iliklerinizde hissetmek kavuşmayı...Damarlarınızdaki kanın çekilşi ve birden boşalışı gibi.Ondan izler gördüğünüzde yüreğiniz çarpsın istersiniz ya da içinizden bir şeyler aksın,hırçın dalgaların kayaya vuruşu gibi,aksın istersiniz kin ve nefretiniz.
Sevilmek istersiniz;sıcacık bir tebessümle belki,belki sadece bir bakışla ya da sıkı bir sarılışla.Gönlün bunu hissedişi,kıpırdanışı ve tüm gününüze dağılan bir ışıkla etrafa bakış...Sizden çevrilse de yüzler,siz çevirmezsiniz ve esirgemezsiniz gönlünüzde ısıttığınız o tebessümünüzü.Çünkü bilirsiniz o ısının tüm dünyayı aydınlatacak bir kıvılcım oluşturabileceğini.
Haykırmak istersiniz;sevginin gücünü,neler yapabileceğini,2 hece ve 5 harften oluşan basit bir kelime olmadığını,tüm kainatın yaratılışını omzunda taşıdığını...Ve o olmazsa dünyanın nasıl yerle bir olacağını....
Sormak istersiniz;etraftaki bu karartıların neden arttığını ve beyazların neden usul usul kaybolduğunuz...Ya da kalplere neden kilit vurulduğunu ve acımasızlığın kapılarının neden ardına kadar açıldığını....
Yürürsünüz.İstemeden bazen.Belki kavuşursunuz bazılarına,belki de sadece istemekle yetinirsiniz.Ama gönülden kopan bir çığlık mutlaka arzuladığı yere ulaşacaktır.Ve yankı bulacaktır "VERMEYİ İSTEMESEYDİ,İSTEMEYİ VERMEZDİ" sözüyle.Ve bu yansımanın ışığıyla herkes koşacaktır sözün davetine...