Susmayi bilmeyen panik, karisik, oradan oraya kosturan hallerim, geceler gunduzlere baglanirlarken ben baska hayatlari gozluyorum. Can dostum` a, git ve kendine bir hayat bul, kimseye ihtiyacin yok derken icim darma duman oluyor. Yutkunurken bogazima birseyleri takiliyor -adini ask koymanin hafif kalacagi- bu duygunun. Adi yok. Ismi olmayacak bir durum sozkonusu sayet, yani gecmisinin simdi`sini imkansiz kilan paylasimlarindan bahsetmeye calisiyorum. O kadar zor ki. Ellerim buz kesiyor oturdugumda basina -adi herneyse iste- karnima sancilar giriyor, sanki onlarca hanceri, gecmis ve simdisinin vuruyorlar durmadan ve ben gulumsuyorum, hersey iyi olacak, goreceksin diyorum.

-Sen hic sucsuz oldugun bariz bir durum icin af dilendin mi yaradandan? Sadece, herseyin O adina iyi olmasi icin, en saf halinle... O bir baskalarina surekli adarken kendini, durup, izledin mi, ardindan bakarken... Bogazina nefes degil kuzum, dil bariz dugumlenirken, konusamadigin hic oldu mu?

Bu boyle birsey. Yazarken elektrikler kesilsin istemek, yazmayi sana guclestirecek bir durum dogsun da kes sacmalamayi diye bir yanin senden cok uzaklarda ic cekti mi, anliyorsun degil mi...

- Andreea, icimde ki benle surekli kavga ediyorum, gulerken agitlar dinliyorum ve ben cok yoruluyorum...

Yeterli kilmamasi neye ispat? Tanrim, adini bire indirmeye calisanlari carpta, beni bir kez yeterli kil ne olur! Yeter et. Yettir.
Oyle yazik ki yazdiklarim arasinda kaybolmak. Adam bulmak icin kendini yazar, yazdikca anlar, ben de ters tepki ediyor verdigin hayatin her zerresi. Kaybediyorum kendimi, imkansizlasiyor daha cok, uzaklastiriyor ve uzak kiliyor. Uzandikca herseye kollarimi kesiyor yazdiklarim, yazamadiklarim. Yapamadiklarim, hernelerse ve coklar biliyorum. O kadar coklar ki. Tovbenin bile cilkini cikarmis bir sahis olarak, bilirim, dogana bakmaya yuzum yok, gormeye hakkim yok. Sonra sen oyle buyuksun ki, ister istemez, her gece kendimi sana siginirken buluyorum, orda misin, degil misin, sorgulamadan, ihtiyacim var deyip geciyorum ve tum bunlari soylerken kim bilir kimleri, kim bilir kac Tanri kilinani kizdiriyorum ama o da umurumda degil. Soz konusu bencilligim ve bencilligim ve ben. Baska hicbir sey degil. Umuyor ve sana birseyler vermeden hep, umuyorum. Sen de, elinde oyuncak etmisin, Kutsal` i... Bu en son diyorsun. Simdi diyorum. Sonra diyorsun.
Simdi diye agliyorum. Sonra diye kaslarini catiyorsun. Sonrasi yok biliyorsun diyorum yarin hep muallak, sen ne bilirsin, diye cikisiyorsun.

-Susmali miyim? diyorum...

-Susmali miyim diye sorarken bile ne kadar seslisin kadin! diyorsun...

-Susuyorum.

Hep suclandi cocuk, ah kuzu, o kadar akilli da, bir goremedi. Seytan kimi cikardiysa onune, dustu de dustu. Inandi da inandi. Kim gulse icten, kim soz verse, sozunun eridir sandi. Kalkip kalkip dustu. Uslu cocuktu halbuki hatirlar misin Sahip? Usluydu da iste, hamuruna koymayi unuttugumuz o sey, sahi neydi?

-Kader... diyorsun.


Cigliklarla uyaniyorum o gece kollarindan, uzerimi duzeltip kalkiyorum yataktan, soguk soguk terliyorum, kapiyi acip cikmamla odadan, malum ruzgari carpiyor hasmin. Uyaniyorsun. Ayna kaderin yok diye cinliyor, gozlerim kenetlenmisler kahverengilerine, sahi neden! Neden tum bunlar olurken yanimda degildin diye inliyor icim, tum bunlari yasarken ben, sen nerelerde, kimlerleydin diye yankilaniyor duvarlari. Vuruyor batiga icim, elimden hicbir sey gelmiyor. O oralardayken, ben nerelerde, kimlerleydim! Hangi gunaha ortak ediyordu beni Seytan, hangi oyununa figuran?

-Gucun yeterse sev beni... diyorsun.

Hayat, o kadar uzaklarda yasiyor ki...
Ne O, ne ben...
Birbirimizin farkinda bile degiliz.

Oldugu yerden gorunmuyormusum ben zaten.
Bilmiyor yani.
Gormuyor.

Ama gorseydi...

Toplaminda, acisiyla tatlisiyla, senin bes katin tiksincim. Mide bulantim seninkinin bes kati, gecelerim seninkilerin bes kati ve ben... Ben senin bes katinim bundan sonra! Tiksinirken senden bese bolunecegim ve arkami her dondugumde, donup dolasip, besle carpacak beni Hayat. Ustelik ne alkolune ihtiyacim vardi benim ne de ikramina birinin. Korkularim hasmiminkilerden farksizlardi buyuk ihtimalle ve cirkin diye nitelendirilseydiler, kaldiramazdim boyle bir aciyi, dedim ya artik bes katinim.

-Neden miden bulaniyor o zaman sifatsiz! diye cigirdiginda Hayat...

Cevabim var mi yok mu bilmiyorum. Zaman o kadar gecik ki, o kadar ziyan. En fazla sover gecerim, bugun olmazsa yarin olur dedim hep...
Sonra sovemedim. Sonra yarin hep daha imkansiz oldu. Sonra hep karisti hatlari sehirlerin, ulkelerin, yuzlerin ve sifatlarinin. Nerede
oldugumu unuttum bir sure. Hatirlatildim sonra, yildizlarim kaydi, dilekler tuttum, tutulmaz*mis. Anca baskasininkini gorursen yavrum dedi annem,

-Bu dunya boyle, biz durust oldukta ne`oldu? Ezdikce ezdiler, sef dediler, sef bildiklerimizden fazla is yaptirdilar, bir de yolladilar surgune senli benli, bak Hayat hala adil degil. Kaydir kaydirabildigin kadar yildiz, tut tutabildigin kadar dilek, ama kendi yildizina bel baglamakla olmuyor bu isler kizim...

Ne diyebilirdim, cok gec, mi diyecektim? Kadin olseydi oracikta, sen mi oturacaktin gelip yan odada... -E haline hasretken yalin halini mi bahsedecektin. Hic sanmiyorum.

-Haklisin anne. Dedim ve sustum.

Sonra kendi kendini yalanladi annem, bakislari, biz oyle yetismedik dediler, ici kan agliyordu.
Kizim cok sansli, dedi. Kizi cok sansli...

Bes katinim halbuki haberi yok. Tortulari suzuluyor gecmisin, haberin yok azizim, sen cururken birileri gecmis Uskudar`i gidiyor, hepsi yaseminlerle yikaniyorlar, kuzey ruzgarlari getiriyordur sana deyip gozlerimi kisiyorum. Icimde hala var bir Seytan, seninkinin bes kati, sonra uzuluyorum bak, aaaah cok konusuyorsun kadin... Cok dillendiriyorsun bazen, ne gerek var, patlasin icinde, ne fark eder, soyleyince ne degisiyor diyorum. Nasil olsa oralardan gorulmen imkansiz, nasil olsa kufurde etsen, iltifatta, ayni ses... Ayni viziltidir tasiyacagi hasim ruzgarlarinin... Iki durumda da tersi... Yalan islemis iclerine bir kere, ben ne desem bos! Ben ne desem bos, sovunde yuceleyim demekten baska!...

Sonbahar yapraklariyla dokuyor icimi sonra, en cok Sonbahar` da susuyorum diye geciyor icimden, gelip bozma diyorum cocuk!
Isin asli icimde tek zerre kusru kalmiyor yuzunun, hatrima dokunmuyor animsamasi, gulumsettigi bile oluyor.

-Aman Allahim! Kafan sungerden!!!!...

Bakmakla gormek arasinda fark var diyor Nakis, sacmalamayi kes, sana boyle birakmadim ben hic birseyi, bu cocugu...

-Ne bicim hatunsun, delisin sen!

Onun da var aciklamasi elbet, bir dakika, sigara molasi istiyorum...

....

Tamam! Dedim ya, dus kalk dus kalk, bilirsin, dememle ciglik cigliga Nakis, GOZUM GORMESIN SENI....

Tamam tamam...

Gorundugunden cok farkli bir yerdeyim diyecekken, kesiyor dilimi kurdugu o tek bir cumle, artik sovusmesi kolay geliyor... Halbuki en cennetlik olani olabilirdi, en sevabi diye ic cekiyorum. Besle carpip gecmisi al bunlari, bilmiyordun sen diye firlatasin geliyor suratina. Susabilmeyi bilmisiz demek ki ikimizde, icerikleri ayni, ozneleri farkli basliklarimizi... Susmayi... Bundan sonra
seni dusunurken bese bolunecek gelecegim, ozum... Nasil boyle dusunebildin, nasil bu kadar sig? Neden bu kadar yakindi mevsimin ve sen neden bu kadar uzaksin ben yazdikca?

Bes kok gonlum, kacik laflarim ve iki dal sigaram var, ya paylasirsin ya gidersin..

Kalip belki, gucun yeterse seversin!...

Beste Gul Oneren 04.42 20. 09. 2007
Bukres, bensiz bir Hic`sin, biliyorsun degil mi?