Bu tanımlamayı sanırım en iyi mütevazı bir bütçe ile okumuş yada okumaya çalışan öğrenciler anlayabilir. Bende bu tanımlamayı çok sık kullananlardan biriyim. Çünkü 7 yıl yatılı ilk öğretmen Okulu öğrenciliği, 4 sene fakülte, 6 sene lisans üstü dönem öğrenciliğim süresince hep lokantalarda tartışmasız ana mönümdü bunlar. Tıpkı şimdi siz öğrencilerimin en sık menüsü olduğu gibi. Tabi ki çorbalardan oluşan olağan üstü değişik lezzetleri buna dahil edebiliriz.

Evet yaklaşık 17 yıl bu menüyü isterken, değişmez bir hayalin sıcak tebessümü düşerdi yüzüme. Evet o hayal - bir gün tam pilav ve ayrıca kocaman bir tabak fasulye- ile ilgiliydi. Bu hayal klasik olarak "ülke ekonomisi"; neoklasik olarak "sosyal dengeler"; realist olarak "paranın gücü"; sürrealist olarak "yaşamın itici devinimi"; romantik olarak "yokluk dehanın anasıdır"; natüralist olarak "yaşam bir savaştır"; modern olarak "bir gün olur", post-modern olarak "hemen şimdi", uzlaşımcı olarak "olabilir efendim, yazı var güzü var"; kaderci olarak "Polyanna’nın fasulyesi bile yoktu"; kuşkucu felsefeci olarak "fasulye ve pilav görecelidir"; Kant’çı olarak "efendim algılanmayan şeyler yok demektir"; kötümser varoluşçu olarak "herkes bir gün yok olacak"; iyimser varoluşçu olarak "Sıkmayın canınızı, şu anın tadını çıkarmaya çalışın. Bakın ne güzel hayattasınız ve az porsiyon yiyebiliyorsunuz"; hümanist olarak "bunları bulamayanlar da var" şeklinde açıklanabilir belki ama en gerçeği benim ve benim gibi koşullardaki öğrenciler için tatlı bir yarını ve kaybedilmeyecek taptaze umutları temsil etmektedir.

Elbette o günlerde de rahatlıkla bu porsiyonları normalleşmiş bir menüyü kolayca isteyebilirdim ama cebimdeki paranın yetiştirilme gibi bir sorunu olmasaydı. Ya da normal menüyü isteme sonrası cebimden çıkacak paranın o zavallı öğrenci kalbimdeki ezikliğini hissetmeyecek olsaydım. Yani hep tatlı bir hayaldi normal menü. Hayır salt bir hayal de değildi, bir umut tu. Bir motivasyon materyaliydi. Bir gün hiç yüreğim burkulmadan, cebimdeki parayı hesaplamadan tam porsiyon pilav ve fasulye yiyebilme düzeyi. Gerçi bazı öğrenci arkadaşlarım benim temel menümün tost ve çorba çeşitleri ile değiştiğini söylüyorlar ama yakın menü ve hayaller olduklarını düşünüyorum.

Evet bu günün fasulyeli az pilavı, geleceğinizde başarı, sağlık ve mutlulukla doldurulmuş büyük porsiyonlara dönüşmesi beklentisi elbet hep süreğen bir dilektir. Şimdi buraya kadar yazdıklarımı okuyan sevgili okurum artık, bu yaş ve düzeyde hayallerime erişmiş olduğumu düşünebilir. Hayır ulaştığım söylenemez, yada ulaşıp kaybettiğim daha doğrudur. Çünkü kolesterol, mide spazmları, dengeli beslenme vb. nin içinde kayboldu gitti benim çok pilav ve fasulye hayallerim. Ama sizlere benim bu kaybolmuş hayallerimi bir hikaye olarak bırakıyorum, sizin örtüşen hayallerinizi kamçılasın diye...