Yıllar sonra...

Kapın çalacak birgün.. Belki sen belkide çocuklarından birisi bakacak kim o diye... M. Gökkılıç’a bir paket var diyecek gördüğün YABANCI ve elindeki paketi sana uzatacak.. İçeri geçip açtığında bir kitap çıkacak içinden... Seversin kitap okumayı, ozaman da hala seviyor olacaksın eminim..

Merak edip incelemeye başlayacaksın.. Kitabın kapağında, en alt kenarda, kor bir alev şekli... Sanki dokunsan elin tutuşacakmış gibi... Alevin üstünde yoğun bir duman... Dumanların arasında büyük puntolarla yazılmış kitapın ismi... "BİZ" ... Hemen altında daha küçük puntolarla bir açıklama; "AŞIĞA YANGIN, AŞKA DESTAN’ ız"...Yazarı kimmiş diye bakındığında alevlerin içinde bir isim göreceksin. Yazan: "İ.GÜNAY"...

İsmimi okuduğunda, kalbindeki küçücük köşem tüylerini diken diken edecek kadar heyecanlı atacak... Hala beni seviyor olmayacaksın belki ama hala unutmamış olduğunu farkedeceksin... Sayfaları açtığında karşına ilk, bu kitabı ve tüm aşkımı sana ithaf ettiğimi yazdığım önsöz çıkacak...

"Senden sonra kimseyi sev(e)medi kalbim... Her hücresine kor harflerle aşkının destanını yazmak bile yetti ona.. Aslında kitabın yazarı kısmında İrem GÜNAY değil "M. Gökkılıç AŞKI" yazmalıydı...Çünkü bu DESTANI sen yazdırdın yüreğime..." cümleleriyle başlayan önsözümün sonunda;

"Bu kitabı neden yazdım biliyormusun?

"BİZ" den bir iz , mutlaka kalmalıydı..." cümlelerimi okuduğunda, yazarken bende oluşan o iç yangınını sende hissedeceksin...

Okuyup bitirdiğinde, belki yine lanetler, nefretler yağdıracaksın bana... Senin nefretinde aşkın kadar özeldir, severim ben... O zaman da seviyor olacağım muhtemelen...

Belkide sadece ufak bir tebessümle beni anacaksın... Kimbilir ?

Kitabı elinden bırakıp, biraz yürümek isteğiyle dışarı çıktığında kapının önünde bir not göreceksin...

"Gül Kokulu Nefretinden, Kavga Kokulu Sevdası’na...
Bir YABANCI..."