hayatta yaşarken bazen tutunacak bir dal ararya insan işte bende bir dal aradım kendimce....sonsuzluğa açılan o eşsiz kapıda ellerim semada bekliyorum, o yenilmez yıkılmaz binbir arzularımla beraber.....neredeyse bulacak beni sevgi biliyorum artık kimseden sevgi dilenmiyorum..yazık çok yazık....hayattan geçen her insana lanet ediyorum ne yazık ki..............hepsi güzeldi hepsi özeldi ama değmezmiş...hiçbiri için savaşılmazmış....çünkü yarı yolda bırakıyorlar...çünkü yapmacık seviyorlar....sevgileri sevgimi çok merak ediyorum......ne kadar seviyorlar...aşk dedikleri o mübarek şeyi ne zannediyolar...oyunsa yaptıkları gerçekten çok iyi oyun yapıyolar...tam bir tiyatrocular...yüzlerini binbir renge boyamış palyonçolar...onlar varya onlar....nankörden başka bir şey değiller........bıraktım artık, yaşamıda sevgiyi de,aşkıda......sevinsinler eserleriyle.......mutlu olsunlar ağlarımla...beddualarımla.......mutlu olsunlar....gözüm yok mutluluklarında...kısacası allaha yakın bana uzak olsunlar....................değişik kişiliklere büründüm yapmacıklığımla oyunlar oynadım...ama şimdi ......ya şimdi...