Bazan içimizde bir sıkıntı büyüdükçe büyür.Anlatılması güç olur sıkar bizi.Sığmayız hiç bir yere her yer sıkıcı gelir.Nereye kaçsak bizi kovalar san ki...Öyle mahsunlaşır öyle umutsuzlaşırız ki kelimeleri dudaklarımız söyleyemez hale gelir.Yağmur yüklü bir bulut misali gözlerimizden her an yaşlar boşalır.Kaçacak saklanacak yer ararız.Ağırlaşır bedenimiz gücümüz yetmez sanırız taşımaya oysa bizi yaradan taşıyamıyacağımız dertleri vermez sadece bir sınavdır başarılı olabilecekmiyiz.Bir kucak ararız ,bir içten gülüş sıcak bir çorba nede iyi gelir.Konuşunca açılırız sanki derman gibi gelir.Böyle zamanlarda dostlarımızın yanında oldugumuzu hissettirmeliyiz kısaca sık aramalıyız sevdiklerimizi.Birazcık zaman ayırmalıyız sevdiklerimize.Ama o zaman sevdiklerimiz için çok önemlidir.Belki yaşamda kalmalarını sağlıyacaktır.
Sonra bir bakmışız dinmiştir fırtına,sakinleşmiştir deniz gibi ruhumuz.Akıp gider uzayan nehire doğru.Geçmişe baktığımızda yaşadıklarımızı bazan tatlı bir gülümsemeye bazanda buruk bir acıyla hatırlarız.
Dostum dilerim seninde ruhun sakinleşir ,uzayan bir nehire doğru akıp gider.Senden çok uzaklardayım ama yanında hissetmeni isterim bir dost olarak.Belki çok yakınındayım.Senle gökyüzünü izliyoruz hangi yıldız daha parlak diye konuşuyoruz.Ama senin gezegenindeki yıldızların hepsi çok parlak.Sevgiyle kal.