ZEHİR AKIYOR BU GECE

Hıçkırıklar dizilmiş boğazıma yutkunamıyorum. Haykırmalı, hatta bağıra çağıra ağlamalıyım; yapamıyorum…

Tıpkı sevgiye dair olanları söyleyemediğim gibi. Yasak bana bunlar, yasak hayatlar gibi…

Esir kaldığım bu şehirde esir bir yürekle yaşamaktayım ,yaşamak denirse buna. İçimde büyüyen boşluk aştı beni de, kaybolmaktayım o derin dehlizde.nerdeyim kimdeyim siliniyor git gide. Var mıyım , var mısın bilmiyorum…

Bir oyunmuydu yaşananlar, başrollerimi paylaştık ???
Oyunun oyuncusu olduysak bravo bize, çok başarılıydık.oynadığım oyunla bütünleşip gerçek sandım, inandım…

Rüyamıydı yoksa ?
Eğer öyleyse kötü uyandım, hala acıyor yüreğim.Gerçekle düşü karıştırmışım yeni anladım.

Dilimde buruk bir tat var, söylemek isteyip de söylemediklerime dair.Yüreğimde kah hüzün acı, kah öfke var… Öfkem kendime.sevgimle öfkem çarpışıyor sürekli sana dair. Sevgim ağır basıyor da her daim öfkem katlanıyor yüreğime, söz dinlemeyene…

Bu gece zehir akıyor yüreğime sevdiğim. Zifiri karanlıklarda, derin kuyulardayım. Gökyüzü görünmüyor yıldızlar yok bu gece. Yüreğime akan zehir hayatımdan parçaları yok ediyor. Ne geçmiş ne gelecek var. Koskoca bir boşluk sadece…

Sol yanım acıyor sevdiğim, yüreğimdesin ama yanımda değil.Evim boş,sokağım şehrim boş…

Yüreğimdesin ama yüreğindemiyim bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum yoksam korkusuyla.

Söküp atabilsem seni söz bir daha sevmeyeceğim.sevmeler bana göre değil, yok karşılığı…Yoruldum parçalandım sevdiğim, bir daha kalkmaya yok gücüm…

Anlamaya başlıyorum galiba, yoksa gerçeklerimi görüyorum artık ?
Acı ama sevgi diye bir kavramın olmadığını düşünüyorum artık. Yada gerçek bir yüreğin, sevginin asla karşılığının olmadığını…

Öğreniyorum…
Sevsen de söylenmemesi gerektiğini… Merak etmenin boşa olduğunu, aramaların ifadesizliğini. Aramak değil, karşının bunu nasıl algıladığı önemliymiş. Öğrendim…

Ne yazsam, ne söylesem boş biliyorum. Kim ne derse desin unutmam için seni, boş…yüreğimin hayatımın tam ortasındasın söküp atamıyorum işte. Söz dinletemiyorum kendime, yüreğime. Yüreğimde gün be gün büyüyen sana…

MÜNEVVER ERDOĞMUŞ