yoktun var olanıda bir tabuta yükleyip götürdün.Senin üzerine ne çok hayaller kurmuştum,ne çok cümleler,ne çok ZEYTİNDEN KELİMELER eklemiştim birbirine.Hani şu çorabımı kaybettiğim gece,seni aramaya çıkıp,bir kapı ziline bastığım,karşımda başka bir evde başka bir kadınla seni gördüğüm gece,hani şu öksüzlüğümle tanıştığım ilk gece,sonra sonra evimi,çikolatamı,oyuncaklarımı kaybettiğim gece.İşte o geceden sonra oldu ne olduysa,çocukmu oldum,yetişkinmi,büyüdümmü,küçüldümmü hiç bir zaman anlayamadım.O iki heceli dört kelimeyi hiç söylemek nasip olmadı,sanki BABA desem,diyebilsem kaç tane buz parçalanaktı içimde,kaç tane ağaç yıkılacaktı,kaç göz yaşı akıtacaktım ama yapamadım.Beş yaşımın verdiği acıyla gençkız olmuştum,yanıldığımı kendime kanıtlamak için sana ulaştım ama yanılmamıştım,sen yaptığın hatalarının gölgesinde,ben sensizliğin gölgesinde yüreğim ayaza kesmiş su gibiydi,aktııııııııııııııııııııııııııı gitti,evet evet aktı gitti,engel olamadım acılara,yetemedim kendime,sevemedim doyasıya,zeytin gözlerime,zeytinden yaşlar topladım,dilime hep zeytinden kelimeler briktirdim,bir sorsan kusacaktım ama sormadın,sahi hep ne diyordun........KADER evet kader diyordun ama bütün suçu kadere yükleyip sıyrılamzasın,benden eksiltiklerinden,çaldıklarından kaçamazsın diyordum yine kaçtın.
O gün seni son gördüğümde,ben beni bıraktığın beş yaşında değildim artık,kocaman bir kadındım ama sen hala beni küçük bir kız sanıyordun,elimi tutun,gözlerimin içine bakıp,bir kırkiki yılın acısını çıkartırcasına ağlıyordum,kalbinin gübürtüsünü ben bile duyuyordum,o kadar çaresiz o kadar kimsesiz görünüyorduki içim acıdı,oysa senin yokluğunda benim içim yıllarca acıdı ve sen hiç duymadın duyamadın.Gözlerin birazdaha kal der gibi bakarken,çaresizliğine fazla dayanamadım,vedalaştım,sen bana sıkı sıkı sarılırken,kollarım kalkmadı,tüm gayretimle sana sarılırken,bir yabancıya sarılır gibiydim ama sen benim BABAMDIN,el salladın,ayrıldık.
üç ay sonra bir telefon geldi BABANIZ ÖLDÜ kimdiki ölen,bana neyi ifade ediyordu,ben nasıl dünyaya gelmiştim,kaybettiğim kimdi,hiç kazanmadan nasıl bir acı yaşayabilirdimki,derken o kadar büyük bir acı yaşadımki,boluğuna hiç bir şey dolduramadığım yüreğime gzyaşı doldurdum,beş yaşıma gittim geldim,sonra sensiz olan okul yıllarıma,bayramlara,bayramlıksız günlerime,anneme,kardeşlerime ve kendime döndüm.Sensiz olmanın bana verdiği kazanç güçlü olamktı ve tek öğrendiğimde buydu zaten,kendi başımı kendi omuzlarıma koyup seni karşılamaya çıktım.Sen bir tabut içinde bana doğru yol alırken,içimde kaç cümle kurdum,kaç soru çoğaltım hatırlamıyorum bile,Ambulans hastanenin önünde durdu,kapıya yanaştı,seni indirdiler,kapalı bir tahtanın içinde,işte o ana sana yaşadığım acıyı tarif etmem mümkün değil.Sırtımı dayamak nasip olmayan gövden,sığdırlmış bir tabudun içinde öylece yatıyordun,yaklaştım,kapagını kaldırdım,siyah bir poşetin içinde,yüzünde gülümsemeyle öylece yatıyordun,bir an neden gülüyorsun diye sormak geldi içimden,sonra şöyle düşündüm senin dilinden YAŞAMAK İÇİN BÜTÜN SEBEPLERİMİ KAYBETTİM,ŞİMDİ ANCAK,BANA EN ÇOK ÖLÜM YAKIŞIR,yine yanıldın,ölüm sanada yakışmamıştı,arkanda ne çok eksik,ne çok yarımlar bıraktın,tamamlayabilirmiydin bilmiyorum ama beni tamamlaman mümkün değildi,çünkü senin yokluğunda kendimi tamamlamak için şiirlere tutundum,sen şiiirlerimle yer değiştiremeden göçtün gittin.Ben hala zeytinden kelimeleri bir birine ekliyorum,dilime bazen anı düşüyor bazen şiir,bazen şarkı,alıştım artık biliyormusun,ne zaman sen aklıma gelsen BİR AĞAÇTAN DÖKÜLÜR GİBİ ZEYTİNDE KELİMELER DÖKÜLÜYOR,ama sen her zamnki gibi göremiyorsun.
sevil köse
zeytinden kelimeler