Gününden önce geldi ayrılığımız.Oysa ne çok yaşanacak güzellikler kalmış.Ne yazık şimdi farkediyorum bunları.Ayrılığımızın acısını yaşamak ayrı bir haz olsada,varlığında mutluluğumu bilenler eski beni arıyor.
Her seni soranın sorusu cevapsız kalıp içimi acıtıyor.Şimdi yoksun ya,ve olamayacaksın birdaha,hani o eşsiz derin gözlerin her güneşi gördüğünde yeşile çalardı ya rengini,işte bana her güneşin doğuşu,bana yeşili hatırlatıyor.Şimdi yoksun ya,ne bir yabancı ten,nede bir nefes ısıtıyor sensizlikden üşüyen yaz mevsimindeki bedenimi.
Neyse uzatmayacağım bu kez,senin bu kısa kesmişliğin gibi kısa tutucağım bu yazımı.Yeni aşklarla tanışıpta beni tamamen fikrinden sildiğinde,ismi cismi ne olursa olsun,çok zorda olsa seni biriyle paylaşmak,yılda birkez olsada adımı an ve beni hatırla olurmu?Ne kadar dayanır ve nerde nasıl yaşayacağımın bilinmezliğinde,bu sensizliğin orta yerinde,tek soru kaldı aklımda.
Seni birdaha görebilicekmiyim?



Tabikide asla..........


HAKAN ÖZTÜRK