GÜZEL BİR GÜNDE MUTLU BİR BULUŞMA

Bir teşekkürünüz mutlu ediyor bizi
Beş parmağın beşi de bir mi
İnsanoğlu çeşit çeşit
Demek ki biz
Zevk alıyoruz
Bir merhabadan
Birbirlerini görüp de
"Ooo! Kaç yıldır görmem seni?"
"Şu karşıdaki kimin nesi?"
"Ne iyi edip de
Her yıl buluşturuyorsunuz bizi"
Gibi
Daha çok değişik sözler edenlerden
Adınız gibi inanın bu uğraşıdan
Bu hemşehriyi, akrabayı bir araya getirmekten
Hiçbir çıkarımız yok
Hoşumuza gidiyor insanların
Gözlerindeki mutluluk, yüzlerindeki heyecan
Ve diyoruz ki
Nedir o eften püften kırgınlıklar
O şunu demiş, bu bunu demiş
İşte, benim şunuma gelmemiş
Küçük olaylardan da
Mutlu olmalı insan
Bir gün bizi de terkedecek bu can

-Turgut, bu yıl ne düşünüyorum biliyor musun?
-Söyle hocam!
-Bu yıl Ankara’daki köylülerimizi yemekte değil de bir piknikte buluşturalım.
-Çok iyi olur, köyde yapsak bu pikniği...
-Köyde olmaz. Kimi götürebiliriz ki köye? Hem bizim köyde piknik yapmaya uygun yer mi var? Bir söğüt gölgesi bulmak bile zor.

Sonunda Ankara’da uygun bulacağımız bir piknik yerinde bu düşüncemizi gerçekleştirmeye karar verdik. Şura mı olsun, bura mı olsun, derken Yenimahalle Belediyesi tam o günlerde yeni bir piknik alanı açtı. Gittik, gördük gerçekten temiz, yeşil, güzel bir alandı. Turgut arkadaşımızın belediyeye müracaatı sonunda, öyle bir uygulamaları olmadığı halde köy pikniğimiz için yirmi kadar da masa ayırdılar. Yoksa gelenlere yer bulmamız mümkün değildi. Kapıdan giren araçlar için, kişiler için alınan ücreti de almadı görevliler.Piknik günü sabah saat 9.00’da oradaydık ikimiz de. Kimseleri göremeyince şaka da yaptık birbirimize. "İkimizden başka gelen olmayacak herhalde?" diye.

Ama hiç de öyle olmadı. Öğleyin yapılan ikramdaki servis sayısından anladık ki bu yıl da yüz yetmiş civarında hemşehrimiz gelmiş. Sonra gelenlere yer bulmakta bile zorlandık.Açık havada, geniş alanda olduğu için bu buluşmamız, herkes rahat dolaştı, sohbet etti. Altunbilekler’in üstlendiği ikram işini de aksaksız gerçekleştirdik. Böyle günlerde ufak tefek aksaklıklar olsa da kusur aramanın bir anlamı yok. Bu bir gönül işi. Yapmak zorunda olduğumuz bir organizasyon değil.İşin özü, bizim için önemli olan aynı toprağın, köyün insanları olarak buluştuk, konuştuk, fotoğraflar çekindik, birbirimize hal hatır sorduk .

Bir yıl kadar önce çok ciddi bir rahatsızlık geçiren Feyzullah Kaya’nın konuşamasa da gözlerindeki mutluluk bizi de mutlu etti. Doksan üç yaşındaki Hacı Ali Ünsal amcanın gelişi de ayrı bir sevinçti bizim için. Üç yıldır her buluşmamıza katılan değerli hemşehrimiz Nail Ünsal’ın mütevazılığı da gerçekten övgüye değer.

Başka kimler mi vardı? Aklıma gelenleri sayayım: Selim Deveci, Ali Altunbilek, Hüseyin Kaya, Ramazan Tekin, Duran Köksal, Selahattin Köksal, Yusuf Öztürk, Lütfi Bozdağ, Necdet, Bülent, Kubilay, Nihat Bozdağ kardeşler, Musa Lale, Cafer Lale, Musa Kaya, Osman Kaya, Feyzullah Kaya, Muzaffer Çelik, Ali Köksal(Ali Duran’ın oğlu), Nihat Bozdağ (Şıh emminin oğlu), Erol Taş, Yusuf Şahan, Dilek Ünsal, rahmetli Ömer Akyürek’in eşi ve çocukları, Akın Karakaya, Hüseyin Deveci, Kaya Duman...Bu tek tek saymaya çalıştıklarımın eş ve çocukları.

Bu piknikte en ilginç yanlardan biri de yıllardır köylülerini görmeyen birinin yaşadığı mutluluktu. Piknik boyunca dolaştı, sordu, tanıştı. Bu , küçük yaşta köyümüzden ayrılan Döndü Bulut (Ünlütürk)’tu. Hoyla’nın Ali emminin kızı. Bu samimi davranışı için biz de ona ve emekli öğretmen eşine teşekkür ediyoruz.

Her yıl olduğu gibi bu yıl da yardımlarını hiç esirgemeyen Mustafa Altunbilek’e (Kendisi yurt dışında olduğu için katılamadı.), bir ricamız üzerine köyümüzden kalkıp gelen muhtarımız Derviş Temizyürek’e ve de tüm katılanlara teşekkür ediyoruz.

Aklımızda kalan ise üç yıldır, yaşları bizden küçük olduğu halde ziyaretlerine de gittiğimiz birkaç hemşehrimizin sebebini hiç anlayamayacağımız katılmayışlarıydı. Gönüller bir olsun, diyerek onlara da sevgi ve selamlarımızı yolluyoruz.Gelecek yıllarda bu dostluk buluşmalarını yine gerçekleştirebilmek umuduyla...Hemşehrilerimize saygı, sevgi ve selamlar.


Numan Kurt
13 Haziran 2010