Üşüdüm ANNE!

Bombalar yağıyor anne… içimi sızlatan yüreğimi parça parça eden sızılar yağıyor gökten. Bir ışık geliyor önce çarpıyor insanın suratına tam orta yerinden.. dünya kararıyor birden. Çok mu yaşadık anne. Bombalar bizim evimizi neden vuruyor? Ağlıyorum enkazın altında bağırıyorum sesimi duyan yok mu diye. Kimse sesimi duymuyor anne. Taşın toprağın içinde nefes nefeseyim hiçbirşey gelmiyor aklıma seni düşünüyorum..

Senli günleri yoksa artık sensiz günleri mi demeliyim? Herşey gözümün önüne geliyor gelmesine geliyor da neyi farkettim biliyormusun anne. Yaşıyormuyum acaba yoksa bunların hepsi bir rüyamı. Anne diye haykırasım geliyor ama… bağıramıyorum anne! Duyuyormusun beni bağıramıyorum. Sesim çıkmıyor anne. Üzerimde ki topraklar bana çoktan kefen oldu da ben mi farkına varamıyorum. Hani kefen beyaz olurdu? Benimki kahverengi anne.. küçük bir ışık var tam gözümün önünde başımı çevirmek istiyorum çeviremiyorum ellerimi hissetmiyorum anne..

Bacaklarım ? yerindeler mi acaba? Işık aralanıyor işte buldular beni.. çıkartıyorlar bu kahverengi örtünün içinden.. bir sedyeye koyuyorlar beni götürüyorlar hiç bilmediğim yerlere. Anne nerdesin? Beni arıyorsun zannediyordum. Unuttun mu beni anne? Artık bacaklarım yok ellerimse ellerim değil artık. Ne demeliyim bilmiyorum ama sen yoksun işte.. ben ben seni beklerken beyaz önlüklü amcalar geliyor yanıma. Belki yaşar diyorlar ben yaşıyorum diyorum beni duymuyorlar. Sana hasret günler çoktan başladı anne. Bana öldüğünü söylüyorlar ama ben inanmak istemiyorum. Öldün mü anne? Gerçekten gittin mi ?

Dört duvar.. ne tarafa baksam SEN. Sensiz günler demiştim o günler çok uzakta değillermiş. Ben seni bırakıp gidicem diye üzülürken.. sen beni bırakıp gittin anne. Allah-u Teala’nın yanındaymışsın.. mutlu oldum Annem orada kesinlikle iyidir dedim kendi kendime.. günlerim Allah’a yalvarmak ile geçiyor artık. Sana gelmek için gün sayıyorum senli günleri özlemle bekliyorum.

Talat ALTUN

[email protected]