İnsan, zaman zaman ümitsizliğe düşüp, yorgun düşsede, hayat herzamanki gibi devam ediyor düşüncesiyle bir ümit taşır içinde. Ve bu küçücük ümit bazen dağlar deldirir, bazen yollar aştırır insana.
Zaman zaman hayattan bıkıp herşeyden herkesten uzaklaşmak istemiştir her insan. Tarif edemediği bir kırgınlık olur üzerinde ve o her ne kadar bedeni sanıp uzun uykulara hapsetsede kendini ruhu yorgundur aslında. Ruh yorulmaz ancak bazen dünya ağır gelir ve herşeyi bir kenara bırkır, pes eder ruh. Burda nefis ve keyfi duygular girer işte devreye. Kişi başarılı olmak,yücelmek ve bu hayatı hakkıyla yaşamak istiyorsa içindeki o küçücük ümitten müthiş bir enerji varetmelidir ve kararlı olup yaşama kaldığı yerden devam etmelidir.
İnsan değişken bir varlıktır. Kimi zaman güler kimi zaman ağlar, kimi zaman ümitli kimi zaman yıkık olur. Fakat değişmeyen tek bir şey vardır;YENİDEN BAŞLAMAK.İşte yaşamın tek sırrı budur. Dağı delene kadar tekrar tekrar vurmak kazmayı, yolu aşana kadar tekrar tekrar atmak adımı ve ’’herşey bitti’’ dediğinde içinden bir ses ’’yeniden’’ demek yüreğinden gelen bir pırıltıyla inadına. Bir Edison inatçılığıyla ampulu bulmak,bir Einstein edasıyla çalışmak ve çabalamaktır.Bir Osman Paşa cesaretiyle ’’Plevne’den çıkmam’’ deyip koca bir donanmayı tek başına karşına almak ve başarana kadar tekrar tekrar ateş etmek...
Bu hayatı yeniden yaşayamayız belki ama yeniden yapar ve dilediğimiz gibi yaşarız.yeni başlangıcımıza şu an, içinde bulunduğumuz şu an yapar ve eksik kalan işleri tamamlar, yapmamız gerekenleri bambaşka bir aşk ve azimle yapar ve yolumuza devam edebiliriz. Hepinize iyi başlangıçlar...