’Şu halde hamd, göklerin Rabbi, yerin Rabbi ve alemlerin Rabbi Allahındır. Göklerde ve yerde büyüklük Onundur. O, üstün ve güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.’ (Casiye Suresi, 36-37)

Yaşadığım her an aslında bir an...Ve bu dünyaya ne için geldiğimi artık anlıyorum.Ben bu dünyaya aramak için geldim.fakat birşeyler bulmak için değil.Gidilecek yada gidilen yoldu beni mutlu olmaya iten vardığım nokta değil.Tüm bunları cari uykumdan hatta iblis tarafından bir hattat gibi ustaca işlenmiş 29 yıllık gaflet uykumdan uyanarak ve bilincimi O’nun armağan ettiği,aslında hep gözümün önünde duran fakat bir türlü göremediğim o gizli masat ile keskinleştiriyorum;
’Elhamdülillah’

Sabaha karşı ,uyumuş olmama rağmen yüzyıllık bir yorgunluk sanki şu anda üzerimde bulunan...Odada sadece bir saatin huysuz tıkırtısı varken ne çok sesler duydum ve yüreğimi ürperten binlerce cümle işittim sanki...Hakiki bir öğretmen ve hakikatmiş sessizlik ve en gürültülü yeriymiş insanın...
Gün ağarmak üzere ve ben hiç olmadığım yada olamadığım kadar huzurluyum.Sanırım misafir olduğum bu evde hayatım boyunca hiç kavrayamadığım kadar kanıksıyorum bahşedilen bu bedendeki misafirliğimi...Hamdolsun yüreklere sevmeyi,bilinci,bilimi ve şevkati katan ve tüm bunları ivmelendirerek içimizde büyüten Rabbime...Şimdi kendimi bir demlik çay ile ödüllendireceğim.Çünkü yaşadığım her an aslında bir an ...Çünkü yaşamak için hayatı haşa tanrı edinen ve yaşamın getirilerinden çılgınca kaygılar,telaşlar ve korkular üreterek aslında hiç yaşamayan ve yaşamın gerçek payesini bulamayanların kavminden ayrılıyorum bu sabaha karşı;

’Elhamdülillah’

Şimdi balkona çıkacak ve güneşin doğuşunda çay içeceğim,çocuklarımı özlediğim için ağlayacak ve sevdiğim kadına güzel,yürekli methiyeler düzeceğim.
Çünkü yaşadığın her an aslında bir an...
Ve nefes aldığım,aradığım,sevip sevildiğim için
Ben Rabbül Alemin bir mucizesiyim.
Vesselam!
iLker...TemmuZ 2010