Hayret nasılda umutlanmış, nasıl da mutlu olmuştum...
Hayata sımsıkı sarılmış, sonu gelmeyecek yalnızlığımın bitmesine şükrederek mutluluk göz yaşlarına boğulmuştum..
Bilemezdim ki bununda sadece çekeceğim çilelerden biri olacağını..

Ama çok farklıydı bu, buraya eklediğim şiirlerimi, sana yazdığım aşk dolu mektuplarımı okuyanlar, anladı seni nasıl çok sevdiğimi de, bir sen anlayamadın beni...
Keşke; buradaki hisleri ortak arkadaşlarımın yerine, bir tek sen anlayabilseydin beni. Varsın tüm dünya dışlasın, görüşlerime karşı çıksın dı da, bir sen hak verip, bir sen, yorum yazıp, bir sen katılsaydın sana karşı hislerime
…
Olmadı, ama suç bendeydi, çünki acemiydim, bilemedim nasıl hissettirilirdi ki aşk, yada karşındakini ölesiye çok sevdiğini anlatabilmek. Çok sıktım seni anladım, her “ sana kurban olurum, ayaklarının altına ölürüm, sana gelecek her türlü belayı ben alırım” dediğimde neden kızdığını çok iyi anladım. Yapamadım, beceremedim, çok sıkıp, soğuttum kendimden, usandırdım seni çok severek... Artık Yüce Allahıma seni bana verdiği için dua etmiyor, seni benden aldığı için isyan etmiyorum. Artık sadece Rabbime bana aşkı tattırdığı için, sonu ayrılık olsa da şükrediyorum.
OT GELİP, OT GİTMEDİĞİM İÇİN MİNNETTARIM…

DUALAR ETMİŞTİM OYSA SENİ YAZAN RABBİME
YAZIK ETTİN BE GÜLO SEVEN BU GÖNLÜME
YAŞARKEN GÖMDÜN BENİ KABİRLERE
ANLADIM Kİ DEĞER VEREN DEĞERSİZ OLURMUŞ MEĞERSE

AÇMASIN ARTIK GÖNÜL ÇİÇEKLERİM BIRAK
SENSEN BAHÇIVANI RABBİM ELBET SORACAK
GEL ALLAH AŞKINA ŞU CANIMIDA AL OLDU OLUCAK
EĞER BUYSA İSTEMİYORUM BEN YAŞAMAK....