Sevgili dost ayrılığın,hasretin adını duymuştum yolculuğu sevdiğim için ağlayanlara içimde gülerdim,şimdi ise adını söylemeye dilim varmıyor.
Evet sevgili dost ben giderken yolcu etmen kolay olmayacaktır, bir annenin bebeğinden ayrılması kadar zor olacaktır.
Sevgili dost seni unutacağımı mı sanıyorsun sen yanımda bir saatliğine ayrıldığın anda bile beraber o güzel günleri bir bir hayal ediyorum biliyor musun hep karanlık kuytu köşeleri kimselerin olmadığı tenha yerleri severdik.
Sinama’da,minibüslerde arka koltukları seçerdik dolu olanı sevmezdik ayrı koltuklara oturmak bile bir ayrılıktı boş araba gelene kadar beklerdik.
Parklarda ağaçların gizlediği çiçeklerin süslediği bankları seçerdik.
Asansöre binerken birçok düğmeye beraber basardık her katta mola versede yinede on üçüncü kata bir çırpıda çıkardı farkına bile varmazdık.
Halbuki ceryanlar kesildiğinde o iki yüz yirmi bir basamağı çıkmak sanki saatlerimi alır gibiydi başım dönerdi dizlerimin bağı çözülüyordu evet sevgili dost sevmek ve ayrılık kolay olsaydı karanlıklar seçilmezdi yolcu ederken ağlanmazdı.........

07 07 2003 002 ANTALYA