Kendimi çok yetenekli sayıyorum bu aralar...
Nasıl da bir ’güle güle’ye sığdırdım herşeyi,
Nasıl da göz göze gelmemeyi başardım seninle
Senden 5 dakika sonra benim de gideceğim belliyken nasıl da kalacakmışım gibi davrandım...
Biliyordun benim de gideceğimi usulca ’İyi yolculuklar sana da ’ dedin bana.
Ne kadar sakindim sen içime işlerken...
Şimdi bir ikilemeye sığdırdığım herşey kalemimde,
Sana diyemediğim herşey...
Hiç bir zaman demem sana da kimseye de...
’’Sen de biliyorsun yanyanayken mutluyuz.
Hatta senle konuşurken defalarca rahatlıyorum...
Gül ne olur gül ,seni gülerken daha bir seviyorum...
Elini uzat bana merak etme tutmam,
Sadece el uzatışına sakladığın ve başka zaman kullanmadığın o mimiklerini görmek istiyorum
Ya da görmesem de olur...
Nasıl o lsa yaşadım daha önce bu duyguyu...
Hani o mimikleri görmesem de sana olan sevgimden birşey kaybetmem...
Ha bu arada seni özleyeceğim,
Gözlerini,gülüşünü,anlatmak isteyip anlatamadığın herşeyi özleyeceğim.
Beni sevdiğini hem açığa vurup bir o kadar da saklayışını özleyeceğim...
Şimdili sadece güle güle...’’
...ve tüm bunlar nazikçe paketlenir ve sadece ’güle güle’ halinde sana sunulur...
Güle güle...
Sen arabaya binersin,ardından ben başka bir arabaya...Birbirimize zıt yönlerde gideriz.Mesafeler açılır,aklımda büyürsün...
Demem kimseye,içimde kalırsın...