kalbe geldiği gibi yazıldı bu yazı...nasıl başlasam sorusunun anlamını yitirdiği an, hasretin beklemeye dayanamadığı, dile dökülmek için dolup taştığı an beklendi sadece, yürek cesaret buldu nihayet, aldı sazı eline hasret vurdu tam bam teline, teline teline yüreğin...

bir gece uyandım neden bilmem...perdesi açıktı penceremin sonuna kadar...bulutlar en buğulu rengine bürünmüş, parça parça etmiş semayı...sade bir yıldız, ürkek korkak bulutlar arasından göz kırpmaya çalışmakta...ay, kendisine doğru gelen bulutlara teslim olmuş çoktan...elden ne gelir der gibi...kapatacaklar elbet ışığını ve tüm sema o puslu havanın ellerine bırakacak kaderini, tutacak herkesin kaderini Ankara’nın elleri...çekecek bulutlar kadar puslu, bulutlar kadar paramparça, bulutları kadar semasının şefkatsiz sinesine...

gri renkleriyle ruhunun dili tutulmuşluğuna tanık binaları, dilsiz ruhuna tanık işte bulutları...nefes aldırmıyor ya yıldıza ay’a...nefes aldırmıyor ruhuma bu kendini pare pare etmiş şehir...neredesin ey aziz şehir?neredesin ruhuma nefes üfleyen, canıma can katan, yüreğime motif motif her köşesini işlemiş o aziz şehir?nerdesin...tükeniyorum...gözlerimde hayalin, ömrümü vermeye hazırım gözlerim seni görsün diye....seni, senin o nazlı gelinler gibi süzülüşünü, senin o yaşayan, senin o yaşatan dalgalanışını yüz yılların ötesinden...gönül tahtımın sahibi, bırakıp gittim ya seni,daha doğrusu beni sensiz koydum ya, affeder misin?...yüreğim ayaklarına kapanmışken yollarımın sana çıkmayışı gelme dediğinden midir bilmem...kabul eyle beni uzun rüyalarına, sende yaşanmışlıklarımın hatırına kabul eyle...tek dileğim yamaçlarına yaslayıp ruhumu, içime can veren kokunu doldurup, dökülüvermek kollarına; "sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul..."
fizy.com/#s/1gdfmh