Ey sazendeler neler söylersiniz hicranın esrarlı perdelerinden


Gâh çok derinlerden, gâh hüznün abat olduğu sessizliğin hazin ve elemli kadrinden


Çekilen çilelerin deminden, sinenin muzdaripliğinden, dilin edebe hasretinden


Ne kadar serdedilmiş dert, ummanın senasındaysa, aşk meftunluğu kalbin sesinden










Aşikâr oldu halimin sevda yolunda ki cehti ve azimli muvacehesi


Bilmeden nazar eden, hissetmeden aklın fakirliğini zerk eden, ülfeti bilmeden göçen


Vuslatın aidiyet için sadakatini nefeslenen, inayet için gönlünü aşka hasreden


Değmeyin artık gamlı yüreğime, geçit ver ey hak, gözyaşlarımın hazinliğine










Ne hayallerin peşinden savruldum, yıllarca kayboldum


Aşkın sevdasıyla eşiklerin hülyasında ruhumun iştiyakına sürurla gark oldum


Çilenin efkârıyla kalbin yegâne sahibine her fırsatta konuk oldum


Hevesi unuttum, nefsin talimine vurgundum, kitabı celilde aşkın iksirini buldum










Ey derdin fermanına meftun olmuş hakikat nerdesin


Dile gelen hezeyanların, ihsanı perdeleyen hüznünde misin, kalbin sesini neylersin


Nesillerin yüreğine vecdini yeniden nasıl teslim edersin


Aşkın suhuletinden eminsin, aranan gönüllerin heveslerini bilmem nasıl şehre dersin










Ne zaman yıkılıp yere düştüysem, bırakıp gitti dost bildiklerim


Şimdi gönlümün hazin sesindedir, elemi nefesimden aksettiren edebi kelimelerim


Boyun büktüren sadakatsiz ziyaretçilerim, emeline kapılmış gidiyor nefsi zadelerim


Hakikat sadrından inkişaf eden gönül sazendelerim, aşka abat olan kutlu yüreklerin







Mustafa CİLASUN