Yabancı değildin bu yüreğe.İlk gelişin değildi çünkü..O yüzden selamlama faslı yapmadım sana..Geldin oturdun aynı yerine yüreğimin..Ne kadar da basitti değil mi senin için kaldığı yerden devam etmek her şeye.Oysa benim için hiç kolay değildi bu.Eskisi gibi olmayacaktı biliyordum ve her şeyi göze alarak tekrar yüreğime aldım seni((…Sen zaten hiç gitmemiştin ki benden.Seni bekledim hep,seni düşündüm..Sana uyudum, sana uyandım sevgilim.Nasıl düşün(e)mezdim ki seni.Sen benim huzurumsun,karanlık gecelerimin ışığısın,canımın ta içisin,sevdiğimsin,benimsin!))Aslında eskiden de çok yaşanmışlık yok aramızda.Hep mesafeler vardı somut ve soyut..Yolların bizi ayırmasına katlanıyorum da aramızdaki soğuk rüzgarlara dayanamıyorum sevgilim.Acı çekiyorum yokluğunda,bazen de isyan ediyorum sensizliğe.Özlemin,söyleyemediklerim yürek ağrısı oluyor bende ve yanağımdan süzülüyor geceleri.Ama kavuşunca sana, sarılınca doyasıya unutuyorum hepsini..Aşk bu olsa gerek diyorum,bir bakışla tüm acıları yok eden..Bazense tek taraflı aşkmış gibi hissediyorum,öyle hissettiriyorsun çünki.Sevginden eminim ama biraz gayret edip gösterebilsen tutkunu az da olsa.’Elimi tutsaydın bir kez,göğsüme yaslasaydın başını ve senin için atan kalbimi dinleseydin..’’Seni seviyorum’’ deseydin gözlerimin içine bakarak o mehtaplı gecelerde’.Kızamıyorum sana,çünkü sen kendi pencerenden bakıyorsun aşka ve öyle yaşıyorsun beni.Peki aşktan beklentilerimiz,aşka bakış açımız bu kadar farklıyken neydi bizi birleştiren bunu çözemedim hala.Ama seviyorum işte seni,tüm benliğimle,tüm hücrelerimle…Senin de sevdiğini biliyorum tatlım.Aslında kelimeler anlamsız bazen..bize düşen bu sevgide sadece sabır;)