1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
797
Okunma
Bazen hayatı anlamak için olduğundan daha fazla çaba sarf etmedik mi?
Kırıldığımız günlerimiz olmadı mı?
İhanetlere uğramadık mı?
Her seferinde neden diye sormadık mı?
Kaç kişi susup sessizce gidebildi, her şeye rağmen.
Biliyoruz ki sevgi her şeyi çözer!
Sevgi…
Evet sevildiğini bilmek ve sevebilmek.
Aynı anda birlikte elma şekerini ısırmak gibi!
Çoğumuz o sevginin ısırıklarıyla mağrur ve mağduruz.
Korkularımız peşimizde, sürüklenip duruyoruz.
Ne dur diyebiliyoruz, ne de yeniden başlayabiliyoruz!
Hayatın tam dibinde sürgündeyiz.
Mesele sadece bu değil aslında.
Korkularla yüzleşebilmek!
O da yetmiyor bazen.
Kırılmış ya bir kere o yürek denilen melet, daha inanmıyor.
Kendini pamuklara sarmış sarmalamış, toprak olmayı bekliyor!
Cevap Yaz