İyiyim ben...
Bak saçlarımı kestirdim.Tahmin etmişsindir yine aynı sorun.Nedense kuaförler vur diyince öldürüyor.Saçımın yarısını kuaförde bıraktım.
Geçen gün markette aceleyle dolaşırken deterjanları devirdim.Herkes güldü ben de gülümsedim ve yerden tek tek onları topladım.İnanamayacaksın saatler sürdü.
Biliyor musun, annem saçlarımı beğenmedi,yine laf edip durdu.Doğruyu söylemem gerekirse pek dinlemedim.Zaten saçlarım umrumda değil.
Zamanım var herşeye...Tırnaklarıma oje sürecek zamanı bile buluyorum.Ojeleri pek sevmem bilirsin.Ama bir-iki tane edindim kendime fırsat buldukça sürüyorum.Tabi 2 saat geçmeden evde aseton aramaya başlıyorum.Rutin telaşlar işte.
İyiyim,bak son gülümsemem bile silinmedi yüzümden.Gülünecek çok şey var gibiydi,Biri birşeyler anlattı,herkes kahkahalara boğuldu...Ben de güldüm,niyeydi pek anlamadım ama hala gülüyorum.
Pencereyi açık unutmuşum.İçerde on kadar sinek...Kanat çırpışları biraz rahatsız ediyor beni ama saatin tiktaklarından daha huzur verici...
Bir elbise almışım görmen lazım...Yani iyiyim ben, öyle böyle değil...Sanırım hayatım boyunca bu elbiseyi aramışım.Aslında düz sarı bie elbise,neden bu kadar çok beğendim ben bile bilmiyorum.
Lens kullanmaya başladım.Takmak zahmet istiyor.Hatta çoğu zaman takmıyor hemen gözlüğüme sarılıyorum.Alışkanlık işte.Lenslere de boşuna para verdik iyi mi...
Zaman geçiyor,zaman hızlı,zaman unutturuyor herşeyi...Zaman beni garip bir insan yaptı üstelik.Unutmayıp unuttum saymayı öğrenmişim farketmeden ve yine farketmeden hep senin en çok hoşuna giden şeyleri yapıyorum,senden uzaklaştıkça sana benziyorum...
Bak iyiyim,tırnaklarımı yemiyorum.yine de hep aynı durgunluk ,aynı rutin hayat...Günler geçiyor,geçiyor,geçiyor...Ben soğudum hava üşüyor,trenlerin zangır zungur titrettiği rayları dinliyorum,hava ceketine sarılıyor...Aklımda bir gitmek var.
Hadi tutsana elimi ben gitmek istemiyorum...Sana ihtiyacım var hala...