Saçların beyazlamış nenem tamam da yüzün neden bu kadar beyaz?Ya ayakların?Neden bu kadar derin uykun?Yerin rahat mı nenem?Herkesin öleceği düşünürdüm ama senin değil...Ne çabuk unuttum herşeyin yok olacağını.Ne çabuk unuttum dönüşsüz bir yolculuk olduğunu.Ya da ne çabuk unuttum asıl dönüşün yine toprağa olacağını...Çaresizdim çaresizdik çaresiz kaldık hepimiz.Zordu mezardan toplamak torunlarını,zordu sarılmak,gözyaşlarımı içime atarken,onlarınkileri silmek...Babamın gözyaşlarında boğuldum o gece,annemin hıçkırıklarıdağladı yüreğimi.KÜÇÜKTÜM BÜYÜDÜM...Ne demek öğrendim GASİLHANE daha on yedisinde.O kadar güzeldin ki nenem...5 saniye bakabilmişimdir en fazla iki kişiyle gittiğim yerden koşarak çıkıyordum.Kaçtığım sen miydin ölüm müydü yoksa vicdanım mı bilemiyorum...Hala gözümdedir o hastane.Göğüs hastalıklarının bakıldığı yer diye mi bilemem ama nefessiz kalmışta sararmış gibi gelirdi bana.KÜÇÜKTÜM BÜYÜDÜM...Daha onyedisindeydim anneme göre onaltıydım henüz,ilk taziyeleri kabul ettiğimde’’BAŞIN SAĞOLSUN ZEHRA’’denecek kadar büyümüştüm...Acıymış insanı büyüten öğrendim.Hızla giden bir arabada cam sonuna kadar açık ve kafam dışarda ama milyonca oksijenden hiç birini çekemiyorum,dolduramıyorum ciğerlerimi bir türlü.Sonra hızlanıyor haliyle çabuk çabuk ve sık sık nefesler almaya başlıyorum telaşla sonra sanki bütün kanım çekilmiş gibi güçsüzleşiyorum yüzüm soluyor kafam düşüyor yanımdakinin omzuna.Zamanla derinleşti nefes alışım,acın gibi...Bir yandan üstü kemre tutan bir yara gibi bir yandan içi volkan gibi kaynamakta.Anılarınla dolu hafızam.Hey gidi 85lik kadın hey...
Rahat mısın ötelerde bilmiyorum ama mekanın cennet olsun nenem.Allah rahmet eylesin sana.Saçların gibi beyazdan nurlar yağsın üzerine...