Marifet anlatabilmektir geçmişi senden sonra gelenlere

Yüzün kızarmadan,

Ikınıp sıkılmadan.

Yani göğsünü gere gere

Yaptığından, insanlığından utanmadan

Ektiğin sevginin mutlaka fışkıracağından korkmadan

Hiç arkana bakmadan, rahatça gidebilirsin gideceğin son yolculuğa


Kolay değildir hakka yürümek, hakkıyla yaşayıp, hakkıyla ölmek

Kolay değildir boğazından geçecek terle yoğrulmamış bir lokma ekmek

Hatta bir yudum su

Yaşarken yormalısın kafanı

Nedir insan olmanın ölçütü, nedir eğrisi doğrusu?

Değil can yakmak, incitmemelisin gerekirse

Hatta incitmeyeceksin demiş hünkâr incinsen de


Yemeyeceksin kul hakkını

Çiğnemeyeceksin insanlar için konulmuş tüm kuralları

Bırakacaksın, terk edeceksin insana yaraşmayan yolları

Öyle ya her yol insanlığa çıkmaz

Karanlığı hisseder hissetmez ayrılacaksın o yoldan

Nerde bir aydınlık görsen sarılacaksın dört koldan


Gücünü hor kullanmayacaksın güçsüzlere

İhanet etmeyeceksin seni sevenlere


Yaşamak insan olmaktır

İnsan olmaksa zordur, zahmetlidir

Bıkmadan, usanmadan, ara vermeden,

Karşılık beklemeden sevgi gerektirir

Günü kurtarmak yetmez insan olmaya

İnsan olarak yaşamak bir ömür gerektirir

Koca bir insan ömrü


Kolay olanı kaçmaktır insan olmaktan

Tası tarağı toplasan da fark etmez toplamasan da

Her gittiğin yerde gereklidir insan olmak oysa

Ha yedi kat yerin dibi

Ha yedi kat göğün üstü

Hangi gaddar baki kalmıştır bir bak

Ya da hangi zalimin yıkılmamıştır büstü


Kafası kolu bacakları ve dahi gövdesi olmak değildir insan olmak

Yani bedenle tarifi yapılamaz insanlığın

Belki eli dili belidir ona tanık

Ya da beyni ne düşünür

Ya da yüreği insanlık adına ne kadar kabarık


Oysa insanı ele veren o küçücük göz bebeğidir

Hani derler ya “ ben adamı gözünden tanırım oğul” diye

O ışıltıdır işte

Tanınması gereken

Yoksa soyu sopu rengi cinsi değildir esas alınan

Hele Hoca Nasrettinin kürkü hiç değildir

Belki ufacık bir tebessümdür

Ya da bir damla gözyaşıdır

Hatta verilen emektir, terdir

Gerekirse insanlık için verilen serdir de insan olmak


Hasetlik değildir

Fesatlık hiç değil

Riyakârlık, iki yüzlülük hiç yanaşmaz insan olmaya

Hangi insan prim verir ki insana tepeden bakmaya


Dedik ya

Marifet anlatabilmektir geçmişi senden sonra gelenlere

Yüzün kızarmadan,

Ikınıp sıkılmadan.

Yani göğsünü gere gere

Yaptığından, insanlığından utanmadan

Ektiğin sevginin mutlaka fışkıracağından korkmadan


İnsan olmaksa marifet

Tarif et diyebilirsiniz insanlığı

İnsanlık sadece özdür

Öz ise sevgi

Ayırıp kayırmadan sevmek

Aldırış etmeden nerden geldiğine

Nerede yaşadığına, ne düşündüğüne

Sevgi tohumlarını ekmektir

Yeşertmektir küre biçimindeki yeryüzüne

Yakalamaktır gök kuşağını yedi rengiyle

Sevgiler göndermektir sonsuz evrene


En güzel yoldur, en insancılıdır sevgi yolu

Yol çetin, yol dikenli, yol engebeli, zor bir yol

Ama sonu gül dolu, karanfil dolu, barış dolu


Marifet

Bundan önceki kanlı sayfalarını tarihin

Yırtıp atmaktır

Marifet senden sonra gelenlere

Ödünç aldığın gibi vermektir dünyayı

Oksijeni bol, gıdası bol,

Eli ekmek tutan

Tuttuğu ekmeği paylaşabilen

Kavgasız gürültüsüz

Sadece sevgi çiçeklerinin yeşerdiği bir dünya…

Sevgiler, sevgiler, en içten dileklerimle…

Cemal EROĞLU ( www.cemaleroglu.com)