adı umut, amma kendisinde umut yok. binmiş şeytanın gemisine rüzgar nereye sürüklerse oraya gidiyor ,elbette günün birinde gemi bir kıyıya vuracak.yokluğun gözü kür olsun,aslanı kediye boğduruyor.evet bahsettiğim gemi nihayet bir limana park etti, işte o umutsuz umut, beni karşısın da görünce bir den bire umutlandı, manevi bir güç aldı, gerçektende öyledir, en umutsuz bir anda, hüsran arifesinde karşınızda bir dostu ,bir tanıdığı görmek, insana bayramı yaşatır. umudu uzaktan tanıyordum aslında ama,,hiç sohbetimiz olmamıştı,belliydi umut çilelerin en büyüğünü yaşamıştı.

Biraz hoş beş edelim dedim, umudun ağzını bıçak açmıyor belliki çocuk ezilmiş sindirilmiş, hala o günlerde yaşıyordu, o günleri bende yaşadığım için kendi günlerim aklıma geldi, yapamazdım, mutlaka umudun umudu olmalıydım.umut la hemen lokantaya gittik güzel bir karnını doyurdum, yasak değil günah değil amma, çok tuhafıma gitti umut tamı tamına (2)iki ekmek yemişti, yemek gelmeden zaten (1) bir ekmeği götürmüştü. lokantacıdan utandım. gerçi adam bir şey demedi, hoş desede fark etmez ayıp değilya adam (3) üç gündür aç kardeşim.
yemek faslı bitmişti sıra umut’ a kalacak bir yer lazımdı, ne yapacak nasıl edeceğim hakkında hiç bir fikrim yoktu. bulana kadar arayacaktım karar vermiştim, sokakta kalacak hali yoktu ya. akşama kadar gezmediğimiz sokak, mahalle, cadde kalmamıştı , var , varolmazmı çok varda, kimsesiz bekar , ee birazda çekingen olunca bizim uğur tam acemi gibi oluverdi . tam umudumuz kesilmiştiki , aklıma ekmek fırınları geldi bazı şeylerin gerçekten yaşanması gerekiyor, yoksa benim fırın nerden aklıma gelecek. rica minnet yalvara yakara o gece umudu oraya bıraktım . sabah kalkıp uğurun yanına geldiğimde uğurun gözler fal taşı gibiydi anlamıştım gece uğuru yardım etme bahanesiyle sabaha kadar çalıştırmışlardı . ALLAH fırsat vermesin böyle insanlara fırsatı ganimet bilirler, ama ne yapacaksın umudun da başka çaresimi vardı. en azından sıcak bir ortamda sabahlamıştı.

uğur leş gibi kokuyordu , kolay değil bir haftadır girmediği boya kalmadı , sevmiştim uğuru, o çocuk bana bir sıcaklık vermişti. kimsenin menfaatsiz bir iş yaptığını görmedim, sen bütün bunları niçin yapıyorsun da diyenler olacaktır eminim. ben bir şairim öyle insanlara düzde konuşamam. kalemim
yoksa dilim, dilim yoksa gözlerimin, vereceği mutlaka bir cevabı vardır.

tok acın halinden anlarmı zakir
paraya para katar kafir oğlu kafir
vicdanlar kurumuş yürekleri kir.
.
baştanda dedim yaşamak,görmek, hissetmek lazım, bunlarda yetmez inanın , vicdanın merhametin bulunmayınca.. neyse umudu hamama getirdim, bir güzel yıkandı hamamcıya dedim gardaş .. güzelce birde kese at , valla hamamcı az kalsın bizim umudun derisini yüzecekti , umut hamamdan çıktı yüzü gözü açıldı pırıl pırıl bir delikanlı oldu. sanki o uğur gitti, yerine başka bir uğur geldi . hamamdan çıktık hemen uğuru aldım gariban mağazası bit pazarına, ne yapayım kardeşim, gücüm o kadar. elbise ayakkabı gömlek derken uğur oldu bir damat. hay maşallah koç gibi oldu koç.
-YE KÜRKÜM YE misali.

akşam oldu uğuru bekar arkadaşlarla tanıştırıp ortama uyum sağlamasını sağlayacaktım, akşam gittik yemek çay kahve derken , uğur hemen ortama adepte olmuştu. buda beni çok sevindiriyordu, ben oradan ayrılırken arkadaşlara ve uğura ayrı ayrı tembihledim idare konusunda. sağolsunlar kırmadılar . o günden sonra onlarda uğura ısındılar ve uğuru aralarına aldılar ona çalıştıkları fabrikada iş buldular. herşey istediğim gibi gitmeye başlamıştı , uğurdan çok ben seviniyordum, kolay değil bir kişinin ekmek yemesine vesile olacaktım. bundan daha iyi bir mutluluk olurmu ? merhametsiz vurdum duymaz vefasız olduktan sonra, al bütün dünya senin olsun , benim aldığım hazın , benim aldığım zevkin,mutluluğun damlasını bulamazsın . varın paranız sizin olsun, varın paranızla dostsuz yaşayın.

Aradan tam onyedi yıl geçti, o umutsuz umut adam oldu evlendi . güller açtı yüzünde . eşi ve iki çocuğu ile hayatını mutlu bir şekilde devam ettiriyor . irtibatımızı hiç koparmadık yenilen ekmek içilen su hesabı, yapılan hiçbir iyilik unutulmuyor, her bayramlarda arar hatırımı sorarar , gönlümü alırlar.ŞİMDİ..soruyorum hangi güç , hangi para bu mutluluğu satın alabilir, varmı öyle bir yiğit..UMUDUN HİÇ TÜKENMESİN UMUDUM.


( öykü mehmet sancak’a aittir )
duyguların şairi