Hayatın bütün yükünü omuzlarında hissedersin ya hani… Hani her şey üst üste gelir. Bir şeyler vardır sürekli yolunda gitmemekte ısrarcı olan. Sevmiş, sevilmemişsinizdir. Bütün umutlar, sadece umut olmakla kalmış, hiçbir zaman gerçekleşmemişlerdir, ve daha kötüsü asla gerçekleşmeyeceğine inanıp ümidinizi kesmişsinizdir onlardan. Sonra bir bakarsınız, aşksız, ümitsiz bir hayat kalmıştır elinizde.
İşte o zaman fark edersiniz , artık yaşamanın ne kadar gereksiz olduğunu…ve aklınıza tek gelen şey yok olup gitmektir bir an önce. Bir süre çok istersiniz bunu, ama ölmek değildir asıl arzulanan, o andan silinmek sadece… yok olmak… kimsenin sizi tanımadığı, bilmediği yepyeni bir hayata başlamak istersiniz. Ama imkansızdır bu, işte bu gerçeği fark ettiğiniz anda tek çareniz “intihar” etmek olur.

İşte bütün bu duygular hakimdi o an bana da. Ve damarlarımdaki kanla buluşturdum bir miktar ilacı. Kısa bir süre sonra pişman olmuştum ama artık çok geçti. Neyse ki şansım varmış. Çok acı çektim ama ölmedim. Hala buraydım ve çok mutluyum bunun için. Şükürler olsun ki Allah’ım bir şans daha verdi bana. Umarım artık kimse bu hataya düşmez. Hayatı elinizden geldiğince dolu dolu yaşayın ve asla pes etmeyin arkadaşlar…