Gittin, saatlerdir kıpırtısızım... Oysa dışarda fırtına var. Vakit epey ilerledi. Karanlığı seyrederek yazmak istiyorum.
İkisini aynı anda yapmak zor gibi. Güçlü ışık pencerede yansıyor. Kapatsam, kağıdı göremeyeceğim.
Gece lambası geliyor aklıma. Perdeleri sonuna dek açıp deniyorum, oluyor...
Bağ evinde hissediyorum kendimi. (oraya gitmeliyiz senle.) Tüm balkonun camla kaplı olması bu duygumu güçlendiriyor.
Yağmur o hüzünlü güzelliği ile karşımda... İri damlalar halinde düşüyor. Az önce ortalığı yıkan gökgürültüsü ve şimşek çatırtısından eser yok.
Sadece yağıyor. Sanki hiç durmayacak gibi kararlı ve zaman zaman şiddetlenen içli bir ağlayış...
Masanın başındayım. Kısacık anlara çok şey sığdırmaya çalıştığım yerdeyim. Şimdi tüm hayat burada sanki, bu masada... Biraz garipseyerek seni düşünüyorum. Gelişini...
Gelişin; atmak üzere elime aldığım eski bir defterde bir boş sayfaya rastlamak gibi... Tek bir satır yazılmış ve sonra bırakılmış, bir daha geri dönülmemiş...
Yeniden yazmak istiyorum bu sayfayı. Ertelediğim, korktuğum her olguya dokunmak...
Senli cümleler istiyorum.
İstiyorum ki; budala anlamlar yüklemeden, yorulmadan ve yormadan yaşayayım sıcaklığını eski bir merhabanın...

merhaba...
pervin arslan


23.06.2010
01:06
izmir