Daha başlamadan unuttum sana yazacağım şiiri,oysa ben sana neler biriktirmiş dim mühimmat dolu sırt çantamda. Kokunu buralardan nasıl hissettiğimi tarif edecektim.

Hezil çayında kuşlar bana neler anlattıysa bende sana anlatacaktım…
Sevgimi bir bir yazarak izine geldiğimde bir temmuz akşamı seni uzaktan seyredip, uykumda saçlarımı okşayan beyaz ellerini mahsun bakışını selvi boyunu sana Ankara’da o gece nasıl aşık olduğumu korkmadan yazacaktım..

Can alan ocaklara ateş salan Kahrolası mayın patlamasaydı.Tüketmeseydi umutlarımı mutlaka anlatacaktım şiirim’le sana...Ambulans beklerken yazacağım şiiri düşünmeye başladım çünkü acılarımda seni düşününce acılarım son buluyordu başladım aklımdakılerı tekrarlamaya ama olmadı Ankara yazdım Kocatepe cami oldu ,Ben dedim cenaze namazım kılındı, Koku diye başladım et kokusu oldu,rüzgar dedim göz kapaklarımdaki taş parçaları oldu ,aklım karıştı iki satır şiir yazamadım sana...

Ben sana şiirimi sessizlikte yazacaktım burada çok ses var her yer ana baba günü gözlerimi açamadım korktum bir daha seni göremem diye çok korktum canım çok yansada hucum yeleğimin sol cebine götürdüm elimi şükürler olsun fotoğrafın duruyordu…

Biraz rahatladım çünkü sadece benim yaralandığımı öğrendim, korkma bişeyin yok dedi arkadaşım ,ama ben biliyordum sağ bacağım dizimin altından kopmuştu görev dönüşü sana mükemmel şiirler yazacağımı düşündüğüm için biraz pişmanlıkla büyük konuşmamayı öğrendim…
Allahın izniyle diye başlamayan her cümlemin hata olduğunu anladım … Artık şiiri yazsam da seni bidaha görebileceğimi zannetmiyorum ben sana koşarak getirmek isterdim şiirlerimi ama olmadı nasip değilmiş…

Hiç’de önemli değil hayallerim sona ermiş bacağım kopmuş gözüm kör olmuş bunların ne önemi var ,önemli olan VATAN SAĞOLSUN… Varlığım TÜRK Varlığına Armağan Olsun…

Alper KARAKOÇ