Hayallerimden yelkenli bir gemi yaptım yüreğin rüzgarımdı.Sen yelkenli gemileri severdin ben yüreğini...Ben gözlerini severdim kaybolduğum o yerde tek ışığımdın.Kelebeğin ışığa olan tutkusu gibiydi seni sevmek içimde hayatı sevmekti içinde sen varsın diye sonra susarak sevmekti gizliden gizliye seni sevmek ani bir kasırgada seni kaybetmekti.Sözcükler içinde yuvarlanmaktı seni sevmek bende yüklemleri kaybetmekti aniden seni özlemekti.Uzaklaşamamktı kalbinden başka rüzgarlar aramamaktı seni sevmek bende acısada yürek gülümseyebilmekti avunabilmekti belkide...Rüzgarsız yola çıkmaktı seni sevmek bende kendi içinde kaybolmaktı.
Yüreğin varacağım tek limandı.sen bilmedin hayat gözlüm sensizlik seni unutmama yetmedi.Senden önce yaşanmış değil yaşanmışlıklar sevmek senle başladı güzeldi seni sevmek senin içinde kaybolmak gözlerinde sarhoş olmak...Seni sevmek ilk kez sözcüklerin yetmediğini görmekti duyguları anlatmaya,sen olmadanda seni yaşamaktı.

Sevdam! ! kalbimde açtığın yara hiç kapanmayacak.Acının içinde de sen varsın razıyım tek başıma yaşamaya seni sen bilmeden sen bana inanmasanda yüreğim yüreğinin gönüllü esiri ve içimde sadece sen varsın...Sevdama karşılık vermesende olur artık,yokluğunu bile sevdim.Yokluğun öyle derin bir yara ki bıraktığın yara yaramdır.Bu da senden yadigar olsun bana hayat gözlüm...