Malum bugün LYS vardı. Dünden hazırlanıp gece boyuncada birçok kez uyandım sabah beşte kalkıp bekledim. Kızım Gözde’nin sınav heyecanı bizede yansıdı haliyle.
Sınav yeri, İTÜ Tuzla Denizcilik Fakültesindeydi..
Sınav saat 10.00 da başlayacak ama sabah 09.15 te öğrencileri içeri aldılar. Biryerde durmak mümkün değil havada sıcak ve nemli olmasına rağmen bulunduğum heryer sıkıntı veriyor. Arabayı ağaçlarla kaplı dar bir sokağa park ettim güneşten koruyor da ben bir yerde duramıyorum. gittim nescafe aldım, cafede sigara içilen yer dolu olduğundan arabaya geçip oturayım dedim kızlarıma, onlar cafede kaldılar gazete okuyup kahve ve sigara içerken gözüm sürekli saatte. dakikalar uzadıkça uzuyor. Bizim gibi çocuklarını sınava getirmiş olanlardan aynı yerde birkaç araba daha var.

Elinde bir bardak çayla bir beyefendi geldi,çay içer misiniz dedi teşekkür edip az önce kahve içtiğimi söyledim.
-Bu çayı sizin için getirdim,bizede karşı binada oturan bir hanım getirdi
-Çok teşekkür ederim elbette zevkle içerim dedim.

Çay çok da güzeldi,bardağı iade ettiğimde getiren hanımefendiye benim içinde teşekkür eder misiniz dedim ama bunu kendim söylemeliydim. çıktım arabadan sokakta ileri geri volta atıyorum, baktım 70 li yaşlarda bir hanım çaydanlık ve bardakları alıyor gittim yanına,
-Hanımefendi çay için çok teşekkür ederim size zahmet oldu.
-Sizler burada heyecanla bekliyorsunuz bir bardak çayın lafı mı olur dedi.
-Efendim isminizi lutfeder misiniz?
- Malike San dedi hanımefendi.
- Malike Arapça kraliçe demek efendim isminizle şahsınız bütünleşmişsiniz,izin verirseniz elinizden öpmek istiyorum dedim...

Çok duygulanmıştım..Sonra düşündüm, birçok ülke gördüm birçok insan tanıdım, hiçbir ülkede bunu görmek mümkün değil. Bizim insanımız birbaşkadır. değerini bilmek lazım...Sonra içimize sokulan nifak aklıma geldi,üzüldüm..

19/06/2010