İnsan derinlerde gezerken yüzeyselliği bazen aramıyor değil.
Kişi iç dünyasını ne kadar derinleştirirse yüzeysellikten kopup kendi iç dünyasında daha çok yanlızlaşıyor, anlaşılması güç olayları derinden değerlendiren ve delilik kenarlarında yürümeye başlıyor. Hayatını idame ettirmeye çalışan, aşk adı altında skor amaçlı birlikteliklerin belirli başlıklar altında yaşanması, yaşananların belirli süreç doğrultusunda gittiği fazla zengin olmayan, eğlenip gezilen sevişilen bir yüzeysellik. Bazen kendimi derinlikten yüzeye çıkarmaya çalışıyorum, bende sevişmek gezmek eğlenmek iyi yemek yemek istiyorum, ama buda aparatif yemek tadı veriyor, yaşanılanın basitliği beni bana basit gösteriyor ve çatışmalar başlıyor iç dünyamda. Belkide en kötüsü kendini anlatamamak, belkide bundan kötüsü kendini anlamamak...