Etrafıma bakıyorum, çoğu insan arayış peşinde. Bazısı dost, bazısı arkadaş, bazısı da sevgil iarıyor.Yaşamak demek sadece maddiyatla alakalı değil insanların maneviyata o kadar çok ihtiyacı oluyor ki para pul bir hiç geliyor insana.

Arkadaşla konuştum bugün insanlarda nefret ettiğini, insanları sevmediğini söyledi. Acaba insanlar bunu hakediyormu...Evet hakediyor dedim. Çünkü bazen insan o kadar bunalıyorki yaşama sevincinin mutluluğunu yok ediyor. Kendisine karşı yapılan haksızlıklar ve sevgisiz hareketler, çıkar ilişkileri kişiyi çileden çıkartıyor. Buna hak verdim. Daha sonra bana en çok sevdiği dostum dediği kişiden nefret ettiğini , onu görmek istemediğini gerekirse bir kalemde silebileceğini söyledi.

Ne kadar kötü değilmi; dostluklar bile gerekirse bir kalemde silinebiliyor. Bu kadar kolaymı? Tabiiki kolay. düşünce evrimini tamamlayamamış, günlük yaşayan insanlar için kolay..

İşte bu düşünme yeteneğinin kazanamamış insanlar toplumda bulundukça ve tesadüfende size isabet edince herkesin öyle olduğunu düşünüyorsunuz.

Öyle olduğunsa şüphem yok. Çoğu insan günlük yaşıyor. Birbirleri ile hayatın güzelliklerini paylaşmıyor.. üzüntülerini..sevinçlerini ve aşklarının...