Hayaletler şehrinde yine güneş doğdu
Öyle adlandırırdı uzak şehrin insanları burasını
Her yer kara bir sis perdesinin ardında gibiydi yeni güne rağmen
Uyandı adam sabah oldu dedi kendi kendine
puslu havaya bakıp ne sıkıcı bir gün diye düşündü
Şehir uyumuş gibiydi kimseler yoktu etrafta, meydanda
Evlerin ışıklar birkaçı dışında sönmüştü
Doğruldu adam, ağır ağır içinde kötü bir his vardı.
Hani söylenmemiş şeyler vardır ya böyle
söyleyemedikten sonra hiçbir şey yapası gelmez
öyle hissediyordu ama
nedenini bilmiyordu
acaba
diye düşündü yine hatırlamadığı bir gece belirdi önünde
beyninde geçmişe dair hiçbir iz yoktu
her sabah aynı şekilde uyanıp
tek bir an hatırlamaya geçirdiği zaman
ve aynı umutsuzlukla sonuçlanan bir hayal kırıklığı
bi son bulsun istiyordu



uzak şehir bu sabah çok hareketliydi
herkes uyanmıştı
cinayetin herkesin tüylerini diken diken eden ürpertisi sarmıştı dört bir tarafı
dedektif çayının son yudumunu alıp kalktı
yardımcısına dönüp
‘hadi’ dedi
‘bugün yapacak çok iş var’…