]Yine yeniden bir söz söylemeli hayata dair... Yaşananlara ve yaşanacaklara kadir...

Aslolan sadece yasamaksa ve tatmaksa aynı duyguyu, yine yeniden boşa nefes tüketilmemeli aksini savunarak...


Bunları düşünerek geldim yanına, doğduğum toprağa, tekrar tekrar soludum yine aynı coğrafyanın dokusunu, aynı toprağın kokusunu, ve gördüm! Aslında her insanın hayata izler bırakacabileceğini... Herşeye ve herkeze rağmen...
Bir varmış bir yokmuşla başlayan masalını yok olarak tamamladığın; Aslında evvel zamandan beri kalbur samandan ayırt edilemediğin günlerde hayatına girdiğim için pişmanlık duymadım değil bir an...

Anlamsız olan herşeyin aslında hiçbirşey olmaktan çok daha iyi olduğunu öğrendiğim o an işte yüzüme kırık bir gülümsemeyle baktığın o salise geliyor gözümün önüne. ve bir kez daha çöküyor içime acınası özlenmişliğin...

(babam’a)